Εάν υπάρχει κάτι που μου έχει διδάξει η εικοσαετής πολιτική μου διαδρομή είναι ότι το μήνυμα που εκπέμπει ένας πολιτικός φορέας πρέπει να έχει δύο ποιοτικά χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι η κρυστάλλινη διαύγεια. Όταν δηλαδή κάποιος ακούει τη θέση σου, να καταλαβαίνει ακριβώς τι θέλεις να του πεις ασχέτως εάν συμφωνεί ή διαφωνεί μαζί σου. Η κατανόηση του μηνύματος είναι αφετηριακό σημείο για τη σχέση πολίτη-πολιτικού. Το δεύτερο είναι ότι το πολιτικό σου μήνυμα πρέπει να εκπηγάζει και συγχρόνως να αντιστοιχεί με τις ιδεολογικές αρχές και αξίες που ασπάζεσαι. Να απαντάς δηλαδή με βάση τι πιστεύεις χωρίς να αισθάνεσαι την ανάγκη να ενημερωθείς προηγουμένως για το τι λένε οι πολιτικοί σου αντίπαλοι. Κι αυτό γιατί, όπως συχνά συνηθίζω να επαναλαμβάνω, όταν ετεροπροσδιορίζεσαι μοιραία τελικά ετεροκαθορίζεσαι. Ο ετεροκαθορισμός είναι μία μεγάλη παγίδα στην πολιτική. Καταρχήν σε μικραίνει και στο τέλος αυτή η παγίδα σε καταπίνει και σε κατασπαράζει. Και μαζί με σένα αφήνει πολιτικά άστεγους όλους όσοι σε πίστεψαν. Και όπως όλοι ξέρουμε τους πολιτικά άστεγους πάντα υπάρχουν πολιτικά κόμματα πρόθυμα να τους «στεγάσουν».
Υπάρχει σήμερα ανάγκη για καθαρό μήνυμα στο χώρο του κέντρου και της κεντροαριστεράς;
Οπωσδήποτε υπάρχει. Κι αυτό δεν αποτελεί προσωπική άποψη αλλά αντικειμενική διαπίστωση, η οποία επιβεβαιώνεται, αναδεικνύεται και αποδεικνύεται από τα εκλογικά αποτελέσματα του 2019 καθώς και από τα ποσοστά που καταγράφουμε στις τρέχουσες δημοσκοπήσεις. Κάνεις και καμιά από εμάς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι αυτά τα ποσοστά είναι ικανοποιητικά και ούτε, πάνω απ’ όλα, οτι μας αξίζουν. Θεωρώ ότι αποτελεί επιτακτική ανάγκη όχι μόνο για την παράταξή μας και την ιστορία της αλλά και για το γενικότερο συμφέρον της ελληνικής πολιτικής ζωής ότι το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής πρέπει να δυναμώσει και να γίνει δύναμη εξουσίας.
Είμαι βέβαιος ότι δεν τάζω φύκια για μεταξωτές κορδέλες
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ως κυβέρνηση αλλά και ως αξιωματική αντιπολίτευση τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια έχει αποδείξει ότι εμφορείται από ιδεοληψίες και μετέρχεται αποδοκιμαστέες πολιτικές πρακτικές. Δεν είμαι αιθεροβάμων και είμαι βέβαιος ότι δεν τάζω φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Δεν το έχω κάνει 20 χρόνια, προφανώς και δεν θα το κάνω τώρα που έχω δηλώσει την πρόθεσή μου να διεκδικήσω την προεδρία της παράταξης μας όταν προκηρυχθούν εσωκομματικές εκλογές. Λέω όμως ότι είναι η τελευταία μας ευκαιρία. Και δεν το λέω γιατί κινδυνολογώ. Το λέω γιατί οι δεύτερες εκλογές μετά τις εκλογές με απλή αναλογική θα είναι Λαιμητόμος για το κόμμα που ζει στην στασιμότητα του 6, 7 ή 5%. Δεν χρειάζεται νομίζω να επεκταθώ περαιτέρω. Όλοι έχουμε αντιληφθεί ότι αν δεν δυναμώσουμε, θα πάμε σε σημείο χωρίς επιστροφή, θα εξαφανιστούμε. Στην προσπάθεια λοιπόν να υπερδιπλασιάσουμε τα ποσοστά της παράταξής μας και να την καταστήσουμε δύναμη εξουσίας, προσπάθεια πολιτικής αυτοσυντήρησης αλλά και προσπάθεια για την ανάταξη του επιπέδου της αντιπολίτευσης που ασκείται στη χώρα, είμαστε υποχρεωμένοι να πετύχουμε.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι Βουλευτής Β1’ Βορείου Τομέα Αθηνών, Τομεάρχης Εξωτερικών του Κινήματος Αλλαγής και καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου
