Ο Σπύρος Χαριτάτος σε συνέντευξή του στο “Yellow Radio” και στους Πέτρο Φτίκα και Ειρήνη Βάσιου, έστειλε το δικό του μήνυμα με αφορμή την δολοφονία του 19χρονου Άλκη που έχει σοκάρει το Πανελλήνιο.
“Με έχει συγκλονίσει το συμβάν, όπως κάθε περίπτωση οπαδικής βίας με ενοχλεί και με συγκλονίζει”
“Η δική μου άποψη είναι ότι όταν αφήνεις μια πληγή υποτροπιάζει. Γενικά αναφέρομαι αλλά ειδικά προκύπτει από το συγκεκριμένο συμβάν πρέπει να πούμε ένα στοπ και να το πούμε όλοι μαζί. Δεν μπορεί να είναι είτε φωλιά, είτε άσυλο, είτε εκκολαπτήριο επίδοξων δολοφόνων η παρέα μας, ο σύλλογος, ο σύνδεσμος, η κερκίδα… Απλά σιωπούμε! Πόσοι έχουμε στο περιβάλλον έναν χαρακτήρα που είναι εξαιρετικά βίαιος αλλά αδιαφορούμε, λέμε δεν βαριέσαι δικό του πρόβλημα είναι… Έλα όμως που τα προβλήματα των άλλων είτε είναι ψυχολογικά, είτε του ανήκω κάπου, είτε συμπλέγματα κατωτερότητας… Πρέπει να κοιταζόμαστε όλοι στην παρέα όχι με διάθεση μίσους, γιατί αυτό που ζούμε είναι η διάχυση του μίσους. Όταν διαχέεται το μίσος δεν έχεις τη δυνατότητα εσύ ως πολίτης, ως άτομο να πεις “σε παρακαλώ μίσος μην ακουμπήσεις εμένα”. Το μίσος διαχέεται παντού. Δεν έχει όριο”.
“Δεν είναι μια απλή περίπτωση οπαδικής βίας. Είναι μια περίπτωση ανθρώπων που εκφράζονται με βία χωρίς να τους ενδιαφέρει αν η βία θα είναι θανάσιμη ή αν θα προκαλέσει τραυματισμό ή αν θα προκαλέσει ζημιά ή διάλυση μιας περιουσίας. Είναι ομάδες που αποτελούν έναν μικρό στρατό, που κάποιοι τους χρηματοδοτούν, κάποιοι τους παρέχουν ασυλία, κάποιοι τους χρησιμοποιούν για να εκτονώνουν τις αντιπάθειές τους ή να “διορθώνουν” τις δικές τους εκκρεμότητες. Το θέμα του οπαδού και του φιλάθλου για μένα απέχει από την συγκεκριμένη συμπεριφορά. Αυτοί οι τύποι δηλώνουν μέλη ομάδας ή οπαδοί για να έχουν ένα πρόσχημα, ένα επιχείρημα. Αν τους πάρεις έναν έναν και τους πας οπουδήποτε θα βγάζουν βία, θα προκαλούν φθορά ή θα σκοτώνουν”.
“Αν δεν πούμε μόνοι μας στοπ, αυτό θα συνεχίζεται. Δεν μπορώ να καταλάβω για όσους παραμένουν ακόμη παρατηρητές πώς το πρόσωπο του Άλκη δεν τους χτυπάει στη συνείδησή τους. Και οποιουδήποτε Άλκη, όποιων αγοριών ή κοριτσιών χάθηκαν στο παρελθόν. Πριν τον Άλκη υπήρχαν κι άλλα περιστατικά στη Θεσσαλονίκη, όμως δεν ασχολήθηκαν τα Μέσα γιατί δεν “πουλάει”. Ο Άλκης “πουλάει”. Δεν ντρεπόμαστε λίγο; Πρέπει να πουλήσει νεκρός ο Άλκης; Ότι κι αν σου λέει η συνειδησή σου, ότι κι αν πιστεύεις, δεν μπορείς να μείνεις αμέτοχος”.
“Αυτά τα πρόσωπα δεν ανήκουν σε κανέναν σύλλογο, είναι υπάνθρωποι που έχουν αποφασίσει να αποκτήσουν κοινωνικό στίγμα ή παρουσία και χρηματοδότηση ενδεχομένως με αυτή τη μορφή βίας. Σε αυτούς πρέπει όλοι να γυρίσουν την πλάτη. Και εγώ βλέπω καθυστερήσεις. Καθυστερήσεις στις Αρχές, καθυστερήσεις στη Δικαιοσύνη ακόμα και από τους συνδέσμους και τους συλλόγους σε όλη την Ελλάδα. Δεν είναι παιχνίδι Άρης – ΠΑΟΚ ή ΠΑΟΚ – Άρης, αφορά όλους τους συνδέσμους, όλη τη φίλαθλη οικογένεια σε κάθε σημείο της χώρας”.
“Η επόμενη φορά θα μπορούσε να είμαι εγώ, εσύ, εσύ φίλε ακροατή, ο κολλητός σου, ενα πρόσωπο που αγαπάς. Ήταν ο Άλκης… Το καταλαβαίνουμε ότι δεν είμαστε μακριά από το παιχνίδι; Ότι είμαστε χωμένοι όλοι μέσα στον οχετό της βίας και του μίσους; Αν δεν το καταλάβουμε, σήμερα εγώ, αύριο εσύ, χθες ο Άλκης”
“Η βία δεν έχει διακρίσεις”.
