“Είναι σημαντικό το έθνος να ακολουθεί την Ιστορική αλήθεια και να μην ανέχεται την παραχάραξη της.”
Έχουμε φτάσει σε ένα ορόσημο, 47 χρόνια μετά τα γεγονότα του 1974, να μην έχουμε δώσει ακόμη στην νέα γενιά, άλλα και στις μελλοντικές την πραγματική αλήθεια για το δίδυμο έγκλημα του 1974, μέσα από τον “Φάκελο της Κύπρου”, τα πορίσματα της Βουλής των Ελλήνων και της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου, αλλά και των μαρτυριών, μέσα στους πρώτους 8 τόμους, που δόθηκαν στην δημοσιότητα.
Προσωπική μου εκτίμηση, αφού έζησα τα γεγονότα από πρώτο χέρι, σαν αυτόπτης μάρτυρας, αναφέρω, ότι στις μαρτυρίες που δόθηκαν στην δημοσιότητα, διαπιστώνουμε ότι οι πρωταίτιοι συντονίστηκαν, αποπροσανατόλισαν και σύγχισαν την εξεταστική Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων. Το παραδέχονται εξ άλλου, όπως φαίνεται και στα πρακτικά που δημοσιοποιήθηκαν. Οι συνεδρίες της Επιτροπής και τα πρακτικά ήταν τότε απόρρητα. Τώρα αυτά δεν είναι πλέον απόρρητα και φαίνεται ξεκάθαρα η ανεπάρκεια της όλης διαδικασίας που ακολουθήθηκε.
Αναφέρετε σχετικά στην συνεδρία της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων στις 29/7/1986 (Φ.Κ. Δ Τόμος, σελ.13) ΑΚΡΙΤΑ: “Κύριε Πρόεδρε, από την σύντομη επίσκεψη πού είχαμε την Κύπρο, τουλάχιστον εγώ νομίζω και οι συνάδελφοι επίσης, μας δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι οι μάρτυρες μέχρι τούδε κληθέντες μας κοροϊδεύουν”.
Ενώ στην συνεδρίαση της 22/10/1986 (Φ.Κ. Τόμος H, σελ.210+211) της εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων αναφέρει σχετικά ο Βουλευτής Ανδρέας Ζαΐμης: “Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να πω τα εξής. Σήμερα η ανάκρισης -γιατί περί ανακρίσεως πρόκειται-δεν έγινε όπως έπρεπε. Νομίζω ότι ίσως για πρώτη φορά ορισμένοι συνάδελφοι έχασαν τον έλεγχο τους, ίσως και εσείς Κύριε Πρόεδρε κάποια στιγμή χάσατε τον έλεγχο σας. Κατόρθωσε, δηλαδή, ο μάρτυς να μας κάνει να χάσουμε την ψυχραιμία και τον έλεγχο μάς. Αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί. Είναι εις βάρος μας. Αυτός θα γελάει … θα χάσουμε την σοβαρότητα μας. Φανταστείτε, όταν θα έχουμε εδώ τον Ιωαννίδη, τι θα γίνει…… Πρόεδρος (Χρίστος Μπασαγιάννης): Προσωπικά βρίσκω ορθές τις παρατηρήσεις του κ. Ζαΐμη”.
Επισήμανση μου είναι, σε σχέση με την αλήθεια, για τα γεγονότα του 1974, και έχει να κάνει με τα πορίσματα που έχουν εκδοθεί, στην Ελλάδα, και στην Κυπριακή Βουλή, όπου το πόρισμα πέρασε στην ολομέλεια, χωρίς την ομοφωνία όλων των κομμάτων, αλλά με πλειοψηφία. Αυτό αντανακλά στον πολιτικό βίο, Ελλάδας και Κύπρου, όπου στο τέλος η “αλήθεια” καθορίζεται μέσα από τις εκάστοτε πλειοψηφίες. Και είναι γεγονός ότι διαφορετική θα ήταν η “αλήθεια” αν την πλειοψηφία είχε “το άλλο η τα άλλα κόμματα”. Θα αναφερθώ στην συνέχεια, συνοπτικά σε θέματα που προηγήθηκαν του Πραξικοπήματος και που δεν εξετάστηκαν, η δεν τους δόθηκε η πρέπουσα σημασία, ενώ οι πρωταγωνιστές, με ψεύδη, ατεκμηρίωτες μαρτυρίες, και χρησιμοποιώντας έντεχνα την “άγνοια”, “δεν ξέρω”, “δεν θυμάμαι”, “άκουσα” και την μέθοδο της μισής αλήθειας, κατάφεραν να “θολώσουν τα νερά” και να μείνουν ατιμώρητοι.
Ο Μιχαήλ Γεωργίτσης προήχθη σε Ταξίαρχο περί τα μέσα Ιουνίου 1974.Τοτε ήταν Διοικητής της ΙΙΙ Ανωτέρας Τακτικής Διοίκησης, με έδρα στην Λευκωσία απέναντι από το παλιό ΓΣΠ, όπου υπηρετούσα, το 1974, την θητεία μου στο 1ο και 4ο Επιτελικό Γραφείο, με Διευθυντή τον ήρωα Αντισυνταγματάρχη Χρίστο Φώτη, ο οποίος σκοτώθηκε την πρώτη μέρα της εισβολής στις 20 Ιουλίου 1974.
Αναφέρεται στα πορίσματα (Ελλάδος και Κύπρου) ότι ο Ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης, κλήθηκε στην Αθήνα σε σύσκεψη στο Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων, στις 2 Ιουλίου 1974, μαζί με τον Συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Κομπόκη και τον Υποστράτηγό Παύλο Παπαδάκης, όπου ανατέθηκε “επίσημα” και “ιεραρχικά” από τον Στρατηγό Γρηγόριο Μπονάνο, Αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων, και τον αόρατο δικτάτορα Ταξίαρχο Ιωαννίδη στους Γεωργίτση και Κομπόκη η ευθηνή για την διενέργεια του πραξικοπήματος εναντίον του Μακαρίου. Και παρουσιάστηκε ότι όλα ξεκίνησαν από αυτή την σύσκεψη, δηλαδή λίγες μέρες πριν την διενέργεια του πραξικοπήματος. Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι μετά την 2α Ιουλίου 1974 οι “Αρχηγοί” του πραξικοπήματος παραμένουν “άνετοι’’ στην Αθήνα, μέχρι τις 6 και 7 Ιουλίου 1974, αντίστοιχα, οπότε και επέστρεψαν στην Κύπρο!
Όπως αναφέρεται στο βιβλίο ΑΛΗΘΕΙΑ του ΑΕΔ το 1974 Στρατηγού Γρηγορίου Μπονάνου, από τον Δεκέμβριο του 1973 υπήρχε συνεχής συζήτηση, στις μηνιαίες συναντήσεις των τεσσάρων ηγετών της Χούντας στην Αθήνα (Γκιζίκης, Ανδρουτσόπουλος, Ιωαννίδης, Μπονάνος), για την Κύπρο, με τον Ταξίαρχο της ΕΣΑ Δημήτριο Ιωαννίδη να αναφέρεται στην “ανάγκη ανατροπής του Μακάριου” (σελ.164 ΑΛΗΘΕΙΑ Γρ. Μπονάνου). Στην συνάντηση των τεσσάρων τον Απρίλιο του 1974 αναφέρει ο Ιωαννίδης ότι “πρέπει να τελειώνουμε με το Μακάριο” (σελ. 169) και στην συνάντηση του Μάιου 1974 (σελ. 170) αναφέρει ο Μπονάνος, ότι ο Ιωαννίδης “Είπεν ότι το πρόβλημα ανατροπής του Μακαρίου είναι απλούν και ότι το μόνο θέμα που πρέπει να αντιμετωπισθεί, είναι η διαδοχή του”. Ενώ κατά την έκτη συνάντηση των τεσσάρων τον Ιούνιο του 1974 ο Γρηγόριος Μπονάνος, αναφέρει στο βιβλίο του (σελ.170,172,173) τα ακόλουθα: O Ιωαννίδης ανέφερε ότι ο Μακάριος “πρέπει να εξουδετερωθεί οπωσδήποτε” και στην συνέχεια “Ο Ιωαννίδη μου απάντησε ότι δεν χρειάζεται να ληφθεί κανένα προληπτικόν μέτρον, διότι στην Κύπρο έχουν προβλεφθεί όσα πρέπει να γίνουν…”. Ενώ σε συνάντηση, στην συνέχεια, στο σπίτι του Φαίδωνα Γκιζίκη, Προέδρου τότε της Ελλάδας ο Ιωαννίδης ανέφερε στους παρευρισκόμενους “όλα είναι έτοιμα στο νησί για την ανατροπή του Μακαρίου” (σελ. 214). Στην συνέχεια ο Ιωαννίδης ζήτησε να κληθούν στην Αθήνα ο Υποστράτηγός Παύλος Παπαδάκης, ο Ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης και ο Συνταγματάρχης Κωνσταντίνος Κομπόκης “δια να τους δοθούν οι τελευταίες οδηγίες”, επιβεβαίωση ότι είχαν ήδη δοθεί οδηγίες και τροχοδρομείτο το πραξικόπημα (σελ. 217, ΑΛΗΘΕΙΑ, Γρ. Μπονάνου).
Πολλά προηγήθηκαν, προ της σύσκεψης της 2ας Ιουλίου 1974 και πολλά μετά.
Ο Ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης μετέβη στην Αθήνα τουλάχιστον ακόμη δυο φορές, μετά την προαγωγή του τον Ιούνιο του 1974 σε Ταξίαρχο, και πριν από την “επίσημη” συνάντηση της 2ας Ιουλίου 1974. Ενώ ο Συνταγματάρχης Κομπόκης “συνέπεσε”, όπως ανέφερε στην εξεταστική Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων, να ήταν σε προγραμματισμένη εκπαιδευτική επίσκεψη στην Ελλάδα τις μέρες εκείνες και τον κάλεσαν στην σύσκεψη της 2 Ιουλίου 1974! Όπως αναφέρω ποιο κάτω αξιωματικοί μετέβαιναν στην Αθήνα χωρίς να τηρούνται οι διαδικασίες και χωρίς να καταχωρούνται, στις ημερήσιες διαταγές, οι ημερομηνίες απουσίας, όπως έγινε και με την περίπτωση Γεωργίτση, για τις επισκέψεις του στην Αθήνα που προηγήθηκαν. Τους καλούσε τηλεφωνικά ο ίδιος ο Ιωαννίδης, εν αγνοία του ΑΕΔ και ίσως του ΓΕΕΦ.
Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του Γρ. Μπονάνου (σελ. 197, ΑΛΗΘΕΙΑ).“Επιτελάρχης του ΓΕΕΦ ήτο τότε ο Υποστράτηγός Παύλος Παπαδάκης, κουμπάρος του Ιωαννίδη, στον οποίον επίστευε μετά αφοσιώσεως. Με αιφνιδίασε αρκετές φορές με επισκέψεις εις το γραφείον μου δια να με χαιρετήσει. Ήρχετο εις Αθήνας από την Λευκωσία εν αγνοία μου και συνεπώς άνευ αδείας, πλην όμως με τηλεφωνικήν έγκρισιν του Ιωαννίδη, είτε καλούμενος υπ’ αυτού, είτε και κατόπιν ιδικής του πρωτοβουλίας”.
Ο Αρχηγός ΓΕΕΦ Αντιστράτηγος Γ. Ντενίσης μετέβη στην Αθήνα στις 5 Ιουνίου 1974 για να συζήτηση το θέμα των 57 ΥΕΑ και την φημολογούμενη πρόθεση του Μακαρίου να προχώρηση σε μείωση της στρατιωτικής θητείας στην Εθνοφρουρά. Προηγήθηκε επιστολή του Μακαρίου προς τον ο Α/ΓΕΕΦ την προηγούμενη 4/6/1974 και έκτακτη συνάντηση του Γ. Ντενίση με τον Μακάριο, την ίδια μέρα, στην παρουσία του πρέσβη της Ελλάδας στην Κύπρο Ευστάθιου Λαγάκου . Ο Στρατηγός ΑΕΔ Γρηγόριος Μπονάνος ζήτησε από τον Αρχηγό ΓΕΕΦ να αναμένει, με την επιστροφή του στην Κύπρο διαταγή για το τι έπρεπε να πράξη. Ο Α/ΓΕΕΦ παράλαβε, καθυστερημένα, στις 19/6/1974, γραπτή διαταγή (αρ.212/34/50), για να συναντήσει τον Μακάριο και να συζήτηση, εκ νέου τα θέματα των διαφορών της Κυβέρνησης Μακαρίου με το ΓΕΕΦ και το “Εθνικό Κέντρο”. Οι διάφορες καθυστερήσεις και αναβολές στόχο είχαν “να αποκοιμίσουν”, όπως παραδέχθηκαν, τον Μακάριο και να τους παρασχεθεί ο χρόνος να προετοιμασθούν για το πραξικόπημα.
Το ίδιο ισχύει και για την ενέργεια να σταλεί στην Κύπρο, στις 7 Ιουλίου 1974, από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο, ο δημοσιογράφος Σάββας Κωνσταντόπουλος, εκδότης της εφημερίδας « Ελεύθερος Κόσμος», ο οποίος συνδεόταν με τον Μακάριο, για να μεσολαβήσει, δήθεν, για εκτόνωση της κρίσης, μια βδομάδα πριν από το πραξικόπημα!
Ο Αντιστράτηγος Γ. Ντενίσης, Α/ΓΕΕΦ επισκέφθηκε τελικά τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, στις 24 Ιουνίου 1974. Αμέσως μετά την συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, ο Διευθυντής του 2ουΕπιτελικού Γραφείου του ΓΕΕΦ Αντισυνταγματάρχης Κωνσταντίνος Μπούρλος ετοίμασε τετρασέλιδο σημείωμα με ημερομηνία 24/6/1974 (Αριθ.Φ.100Β/105), προς τον Αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγό Γρηγόριο Μπονάνο. Το έγγραφο μετέφερε την επομένη, προσωπικά στον Στρατηγό Μπονάνο, ο Ταγματάρχης Κωνσταντίνος Κοντώσης, ο οποίος υπηρετούσε στο 2ο Επιτελικό Γραφείο του ΓΕΕΦ. Μεταβαίνει όμως στην Αθήνα, την επόμενη της συνάντησης Ντενίση – Μακαρίου, και ο Αντισυνταγματάρχης Κωνσταντίνος Μπούρλος. Όπως αναφέρεται στο Πόρισμα της Βουλής των Αντιπροσώπων “της επίσκεψης Γεωργίτση και Κομπόκη στην Αθήνα είχε προηγηθεί επίσκεψη του Διευθυντού του 2ου ΕΓ του ΓΕΕΦ, Αντισυνταγματάρχη Κωσταντίνου Μπούρλου, στις 26 Ιουνίου 1974. Ο Κ. Μπούρλος, επιστρέφοντας στην Κύπρο, μετέφερε και ειδικό κώδικα συνθηματικής επικοινωνίας με την Αθήνα” (Πόρισμα Βουλής Αντιπροσώπων Κύπρου, Φ.Κ. σελ.337, Α Τόμος).Ποιον θα ενημέρωνε ο Κ. Μπούρλος;
Ο Ταγματάρχης του 2ου Επιτελικού Γραφείου του ΓΕΕΦ Κωνσταντίνος Κοντώσης, ανέφερε στην μαρτυρία του στη εξεταστική επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων και επιβεβαίωσε τις δυο αποστολές του στην Αθήνα. Ακολουθεί απόσπασμα από την κατάθεση του (Φ.Κ. Τομος Α, σελ.143+144,) “Προέδρος (Χρίστος Μπασαγιάννης):Μήπως τον Ιούνιο, τον Ιούλιο (1974) είχατε κληθεί στην Αθήνα; Κ.Κoντώσης: Είχα έρθει τον Ιούνιο μια φορά και τον Ιούλιο άλλη μια.” Και στην συνέχεια, χωρίς να προσδιορίσει την ακριβή ημερομηνία, αναφέρει σαν λόγο της μετάβασης στην Αθήνα, “Και είχα έρθει σαν αγγελιαφόρος να φέρω ορισμένα έγγραφα και να διευκρινίσω-αν χρειαζόταν το Αρχηγείο εδώ καμία διευκρίνηση-για ένα θέμα των Eφέδρων Κυπρίων Aξιωματικών”. Ενώ η μετάβαση του στην Αθήνα, την 10/7/74, κατ’ εντολή των Γεωργίτση και Κομπόκη, ήταν δήθεν για αναβολή του πραξικοπήματος, είχε σαν “αποτέλεσμα” να του δοθεί το Διάγγελμα για τον νέο “Προέδρο”, το οποίο είχε αποστηθίσει, όπως και τα ονόματα των υποψηφίων Προέδρων, τα οποία μετέφερε στον Ταξίαρχο Γεωργίτση την επομένη 11/7/1974.
Ο Ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης έπρεπε μετά την προαγωγή του να επαναπατρισθεί και να μετατεθεί στην Ελλάδα, όπως έγινε και με τον προαχθέντα σε Υποστράτηγο Παύλο Παπαδάκη, Επιτελάρχη του ΓΕΕΦ, ο οποίος έφυγε από την Κύπρο στις 26 Ιουνίου 1974 Η παραμονή του Ταξίαρχου Γεωργίτση στην Κύπρο παρατάθηκε με δυο τρόπους. Πρώτον με την καθυστέρηση της ανακοίνωσης της μετάθεσης του και δεύτερον με την καθυστέρηση άφιξης του αντικαταστάτη του στην Διοίκηση της ΙΙΙ ΑΤΔ.
Τον Ταξίαρχο Γεωργίτση θα αντικαθιστούσε ο Συνταγματάρχης Σωτήριος Λιανάς, ο οποίος ήλθε στην Κύπρο στις 4 Ιουλίου 1974. Παρουσιάστηκε στην ΙΙΙ ΑΤΔ αλλά επίσημα ανάλαβε την Διοίκηση της ΙΙΙ ΑΤΔ την επόμενη ημέρα του πραξικοπήματος, στις 16 Ιουλίου 1974. Ρώτησε τον Ταξίαρχο Γεωργίτση ο Πρόεδρος της εξεταστικής επιτροπής (Χρίστος Μπασαγιάννης) : Υπό φυσιολογικές συνθήκες εσείς ποτέ επρόκειτο να φύγετε από την Κύπρο; ΓΕΩΡΓΙΤΣΗΣ: Υπό φυσιολογικές συνθήκες στις 10.7.1974.(Φ.Κ. Γ’ Τόμος, σελ. 18).
“Έπρεπε’’ ο Ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης να κατέχει οργανική θέση στο στράτευμα την 15ην Ιουλίου 1974.O Συνταγματάρχης Σωτήριος Λιανάς και οι υπόλοιποι Έλληνες επιτελείς της ΙΙΙ ΑΤΔ ήταν με την έναρξη του πραξικοπήματος δίπλα από τον Ταξίαρχο Γεωργίτση στην ΕΛΔΥΚ. Εξαίρεση αποτέλεσαν οι Ελληνοκύπριοι αξιωματικοί Συνταγματάρχης Γεώργιος Αζίνας, Φρούραρχος Λευκωσίας (τον Ιούλιο του 1974) και ο Αντισυνταγματάρχης Χρίστος Φώτης, Διευθυντής του 1ου & 4ου Επιτελικού Γραφείου της ΙΙΙ ΑΤΔ, την ίδια περίοδο. Και οι δυο εξαίρετοι αξιωματικοί, νομιμόφρονες, δημοκρατικοί και πατριώτες. Σταλθήκαν και οι δυο με άδεια ανάπαυσης με τις οικογένειες τους , λίγες μέρες πριν από το πραξικόπημα, στα ΚΑΟΑ Αμμοχώστου, όπου και τους βρήκε το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974.
Ρωτήθηκε ο Ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης, κατά την ανάκριση του για τον Φάκελο της Κύπρου (Φ.Κ. Τομος Γ, σελ. 83) “ΤΣΙΓΑΡΙΔΑΣ: Κύριε Γεωργίτση, υπήρξε διαταγή 8-10 μέρες προ της 15η προς τους διοικητές τμημάτων από Ελλάδα να ενημερωθούν οι διοικητές μονάδων της Λευκωσίας για προπαρασκευαστικές ενέργειες για την ανατροπή της Κυπριακής Κυβέρνησης. ΓΕΩΡΓΙΤΣΗΣ: Αυτό δεν το ξέρω. Δεν έχει κυκλοφορήσει. Εγώ τουλάχιστον δεν πήρα τέτοια διαταγή. ΤΣΙΓΑΡΙΔΑΣ: Ούτε συμμετείχατε σ’ αυτή τη σύσκεψη. ΓΕΩΡΓΙΤΣΗΣ: Σύσκεψη όχι. ΤΣΙΓΑΡΙΔΑΣ: Εάν γινόταν σύσκεψη αξιωματικών φρουρών Λευκωσίας, θα το ξέρατε εσείς; ΓΕΩΡΓΙΤΣΗΣ: Εκτός αν έγινε μυστική σύσκεψης στην οποία δεν έλαβα γνώσιν”.
Η αλήθεια είναι ότι στην περίοδο 30-40 ημέρες πριν από το Πραξικόπημα είχαν πραγματοποιηθεί τουλάχιστον 3 συναντήσεις των ΕΕ (ΕλληνοΕλληνων) αξιωματικών στο 11ο Τακτικό Συγκρότημα, παρά το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ κοντά στο αεροδρόμιο Λευκωσίας. Τα σήματα, ετοίμασα μετά από οδηγίες του Διευθυντή του 1ου & 4ου Ε.Γ. της ΙΙΙ ΑΤΔ, μετά από διαταγή του Διοικητή της Ανωτέρας Συνταγματάρχη και στη συνέχεια Ταξίαρχου Μιχαήλ Γεωργίτση. Τις ακριβείς ημερομηνίες δεν τις θυμάμαι, έτσι και αλλιώς την εποχή εκείνη λόγω της έκρυθμου καταστάσεως εγίνοντο συχνά τέτοιες συγκεντρώσεις των αξιωματικών από την Ελλάδα. Τα σήματα έστελναν οι διαβιβαστές της Ανωτέρας και τα χειρόγραφα πρέπει να υπάρχουν στο αρχείο της ΙΙΙ Ανωτέρας Τακτικής Διοίκησης. Στα σήματα αναφέρετο η ημερομηνία, η ώρα και ο χώρος χωρίς άλλες πληροφορίες για τους λόγους της συγκέντρωσης των Ελλήνων Αξιωματικών.
Ο Ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης σε ερώτηση του Βουλευτού Περάκη σε σχέση με την συμμετοχή των αξιωματικών στο Πραξικόπημα ανέφερε: “ΓΕΩΡΓΙΤΣΗΣ: Δεν υπήρχε καμιά εντολή τι μέτρα θα ληφθούνε και όλοι υπήκουσαν στις εντολές. Όπως ανάφερα και χθες η διαταγή ήταν αρχικώς να μυηθούν όλοι οι αξιωματικοί σε όλη την Λευκωσία….” και συνεχίζει ποιο κάτω ο Ταξίαρχος Γεωργίτσης:“Δεν υπήρξε κανένας που έφερε αντίρρηση, πλην των δύο αξιωματικών, αρχικώς πριν έρθει ο Ταγματάρχης Σταθάκης, ο Επίλαρχος ο Κορκονζέλος και ο Αντισυνταγματάρχης των Τεθωρακισμένων ο Λαμπρινός, οι οποίοι δεν εδέχοντο και, όταν πλέον ήρθε από το Αρχηγείο Στρατού ο Σταθάκης, υπήκουσαν και αυτοί“.(Φ.Κ. Γ Τόμος, σελ.85)
Στις 30 Ιουνίου 1974 το Υπουργικό Συμβούλιο της Κυπριακής Κυβέρνησης του Αρχ. Μακαρίου παίρνει την απόφαση για μείωση της στρατιωτικής θητείας από 24 σε 14 μήνες. Συνήθως το ΓΕΕΦ έστελνε διαταγή στις Ανώτερες Τακτικές Διοικήσεις και στις άλλες Διοικήσεις (Καταδρομές, Πυροβολικό κ.α.) για να ενημερώσουν με ανάλογες διαταγές τις Μονάδες για προετοιμασία των απολυτήριων / Φύλλων Πορείας αυτών που έπρεπε να απολυθούν. Αυτή η διαταγή έπρεπε να είχε σταλεί τουλάχιστον 30 ημέρες πριν από τις 20/7/1974.
Ο Ταξίαρχος Μιχαήλ Γεωργίτσης δεν έδωσε τέτοια διαταγή, όπως δεν πήραμε επίσης διαταγή από τον Αρχηγό ΓΕΕΦ, Αντιστράτηγο Γεώργιο Ντενίση. Την διαταγή θα στέλναμε στις μονάδες από το 1οκαι 4ο Επιτελικό Γραφείο, στο οποίο υπηρετούσα, και θα καταχωρείτο και η ανάλογή ημερήσια διαταγή στο βιβλίο Η/Δ της Ανωτέρας που είχα την ευθύνη καταχώρησης της.
Επιπρόσθετα με τα ποιο πάνω, με την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, για μείωση της θητείας των Εθνοφρουρών στους 14 μήνες , θα έπρεπε να απολυθεί άμεσα η σειρά της 1973 Α ΕΣΣΟ, που στις 20/7/1974, θα συμπλήρωνε 18 μήνες θητεία. Ενώ υπό κανονικές συνθήκες στις 20 Ιουλίου 1974 έπρεπε να απολυθεί και η δική μου σειρά δηλαδή η 1972 Β ΕΣΣΟ (24 μήνες υπηρεσία). Η επόμενη απόλυση θα γινόταν στις 20/9/1974 για την 1975 Β ΕΣΣΟ με την συμπλήρωση 14 μηνών υπηρεσίας. Δεν υπήρξε, με λίγα λόγια, συμμόρφωση στην απόφαση της Κυβέρνησης του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου. Οι σχεδιασμοί του αόρατου δικτάτορα Ιωαννίδη ήταν τόσο προχωρημένοι, που οι μυημένοι αξιωματικοί οι οποίοι τον υπάκουαν τυφλά, αδιαφορούσαν για τις αποφάσεις της Κυβέρνησης Μακαρίου.
Αναφέρεται ακόμη ότι ο Αντισυνταγματάρχης Κωνσταντίνος Μπούρλος, Διευθυτης του 2οθ ΕΓ του ΓΕΕΦ, ο οποίος είχε συνοδεύσει τον Αρχηγό ΓΕΕΦ Γεώργιο Ντενίση στην παραπλανητική σύσκεψη στην Αθήνα στις 13/7/1974, επέστρεψε στην Κύπρο την Δευτέρα το πρωί 15/7/1974, παρόλο που η σύσκεψη στο Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων θα συνεχιζόταν στις 12.00 το μεσημέρι, επιβεβαιώνοντας την συνωμοτική δραστηριότητα που υπήρξε κατά την προετοιμασία, από τους εμπλεκόμενους στο πραξικόπημα, τόσο στη Αθήνα όσο και στην Κύπρο, και που ξεκίνησε πολλές εβδομάδες πριν από την 15ην Ιουλίου 1974.
Τελικά η μη δίωξη των πρωταίτιων και αυτών που συνέβαλαν στο δίδυμο έγκλημα βόλεψε πολύ κόσμο στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Καιρός είναι να ζητήσουμε, έστω και καθυστερημένα, η πολιτεία σε Κύπρο και Ελλάδα, να καταδικάσει εν ζωή η και μετά θάνατον τους επίορκούς της Κυπριακής Τραγωδίας.
O Θεόδωρος Χαραλάμπους είναι Καθηγητής Πανεπιστήμιου
*Το άρθρο γράφτηκε την 1 Ιουλίου 2020
