Απόψε δεν κάνω ταξίδια μακρινά, ταξιδεύει η καρδιά και φτάνει.
Έστω και τώρα που πέρασαν 47 χρόνια, ώριμος πια… με ρυτίδες… σοφότερος… παππούς.
‘Αργησα πολύ… το καταλαβαίνω και έχεις δίκαιο αγαπημένη μας πόλη.
Η αλήθεια όμως είναι ότι περίμενα από τους πολιτικούς και τις εκάστοτε κυβερνήσεις…. εκ καθήκοντος, να σε διεκδικήσουν.
Μάταια όμως, γιατί έδωσαν άλλες προτεραιότητες, γιατί κάθε φορά ήθελαν κάτι περισσότερο, γιατί δεν άρπαξαν τις ευκαιρίες, γιατί δεν εκτίμησαν την αξία σου σωστά, γιατί ξέχασαν ότι ήσουν το στολίδι της Μεσογείου και το κύριο στήριγμα της οικονομίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, γιατί ανέπτυξαν άλλες παραλιακές περιοχές και δεν σε είχαν πλέον ανάγκη.
Σε λατρεύω γιατί με μεγάλωσες με αρχές και αξίες.
Διψάνε τα χείλη μου… να μιλήσουν για σένα… για τα παιδικά και εφηβικά μου χρονια.
Τότε που γυρνούσαμε και μεγαλώναμε στην δική σου αγκαλιά.
Μια στις αλάνες σου .. μια στα περιβόλια σου… μια στα κρυστάλλινα νερά της θάλασσας σου, μια στα γήπεδα σου. Ανέμελα… απλά… ελεύθερα… με ασφάλεια, χωρίς φόβο, χωρίς κομπιούτερ και κινητά.
Μόλις ξεμυτίσαμε λίγο ηλικιακά…. στις καφετέριες σου, στις δισκοθήκες σου, σε νυκτερινούς περιπάτους στην Λεωφόρο Δημοκρατίας και στην όμορφη αμμουδιά σου, όπου τα φώτα των ξενοδοχείων φώτιζαν με διάφορα χρώματα τα νερά της θάλασσας σου.
Οι ιαχές των οπαδών των ποδοσφαιρικών σωματείων, της Ανόρθωσης και της Σαλαμίνας στο Γ. Σ. Ε. ακόμα ηχούν στ’αυτιά μου.
Τα ανθεστήρια στο ίδιο στάδιο και η γιορτή του πορτοκαλιού μπροστά από το Πρώτο Γυμνάσιο με το στολισμένο κήπο και τις δεξαμενές.
Η γιορτή του κατακλυσμού, Αγίου Πνεύματος αλλιώς, μπροστά στην Γλώσσα όπου και πάλι γινόταν το αδιαχώρητο τα βράδια, ενώ την ημέρα ο θόρυβος των σκαφών από τους αγώνες ταχύτητας στην θάλασσα, βοούσε στην παραλία.
Τις νυκτερινες προπονήσεις με την ΑΕΚ Αμμοχώστου, τις προπονήσεις και τα παιγνίδια με την Ανόρθωση.
Ακόμα ζω την είσοδο μου και την στάθμευση του ποδηλάτου μου στον χώρο δεξιά της εισόδου του ΓΣΕ, όπου ως μαθητές του Α Γυμνασίου σταθμεύαμε τα ποδήλατα μας και την είσοδο μου κάθε πρωί στο Β Γυμνάσιο.
Και τι βλέπουν τα μάτια μου τώρα !!!
Θέλω να κλάψω… θέλω να βρίσω, θέλω να φωνάξω.
Όλα σήμερα ερημωμένα, οι δρόμοι χορταριασμένοι.
Διερωτώμαι κάθε τόσο αν ακόμα υπάρχει το ξύλινο ερμάρι, στο σπίτι μου, στην οδό Πορτοκαλιας 33 , στην δεξιά πόρτα, πάνω ψηλά που ήταν γραμμένο με πέννα “Ο Μάρκος γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1956”. Έτσι συνήθιζαν τότε. Να γράφουν στο ερμάρι τις ημερομηνίες γέννησης των παιδιών.
Πώς σε κατάντησαν έτσι;
Εσύ ήσουν πρώτη σ’ όλα. Στον πολιτισμό, στον τουρισμό, στην οικονομία στην διασκέδαση…. σ’ όλα.
Πες στον Τούρκο κατακτητή ότι Χίλια χρόνια και αν περάσουν δεν πεθαίνουμε σκλάβοι.
Πες του ακόμα ότι δεν μπορεί να σε πάρει στους ώμους και να φύγει, να σε κάνει κομμάτι της Τουρκίας, όπως θέλει να κάνει όλη την σκλαβωμενη γη μας.
Το φρούριο της Καντάρας από την σκλαβωμένη οροσειρά του Πενταδάκτυλου ατενίζει ακόμα από ψηλά όλη την επαρχία και το μοναστήρι του Αποστόλου Αντρέα σηματοδοτεί την ανατολικότερη άκρη της Επαρχίας μας.
Η πεδιάδα της Μεσαορίας με το χρυσαφένιο στάχυ ως κύριο χαρακτηριστικό της είναι εκεί και μας περιμένει.
Έχω περιγράψει χωρίς πολιτικό λόγο, με τα πιο πάνω λίγα λόγια τι νιώθω, τι με πονά, τι φταίει και τι μας ενώνει.
Είναι ο ίδιος πόνος, ο ίδιος πόθος, οι ίδιες αναμνήσεις που όλοι εμείς οι Αμμοχωστιανοί, θα πρέπει να ενώσουμε δυνάμεις, μακριά από προσωπικά ή κομματικά συμφέροντα για να σταθούμε με γενναιότητα και αποφασιστικότητα απέναντι στις επεκτατικές βλέψεις του Τούρκου κατακτητή και να αντιμετωπίσουμε τις απειλές του για εποικισμό της πόλης μας.
Τα τόσα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο τόπος μας, η Κύπρος μας, είναι και αυτά δικά μας…
Θέλω να βγω μπροστά όπως μια ζωή έκανα με ζήλο, αξιοπρέπεια και αυταπάρνηση για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της ημικατεχόμενης μας πατρίδας.
Με τις γνώσεις και εμπειρίες που απέκτησα από την 40χρονη πορεία μου στην Πυροσβεστική Υπηρεσία σε θέματα διαχείρισης φυσικών και άλλων καταστροφών, τη Διοίκηση για σχεδόν 10 χρόνια μιας σημαντικής Υπηρεσίας, και τις εμπειρίες μιας ολόκληρης ζωής αφού έζησα στο πετσί μου το πραξικόπημα, την τουρκική εισβολή, τη προσφυγιά, την οικονομική κρίση, τη διαφθορά και τη διαπλοκή, νιώθω έτοιμος να προσφέρω με τη δύναμη της ψυχής μου.
Χρειάζομαι μόνο τη δική σου ψήφο και ζητώ για μια ακόμη φορά να με εμπιστευτείς.
Ο Μάρκος Τράγκολας είναι υποψήφιος βουλευτής της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ – ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
