Κύπρος, 1η Απριλίου 1955. Η Κύπρος γιορτάζει σήμερα την 66η επέτειο από την έναρξη του αντιαποικιακού αγώνα της ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών). Συνομίλησα με τον Μιχάλη Αντρέου, βετεράνο αγωνιστή της ΕΟΚΑ, ο οποίος αγωνίστηκε εναντίον των Άγγλων το 1955-1959.
-Κύριε Μιχάλη, ποιο ήταν το κίνητρό σας στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ;
Πολεμήσαμε, για να πετύχουμε την ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα και την απελευθέρωσή της από τον αγγλικό ζυγό.
-Η ένωση όμως δεν επιτεύχθηκε ποτέ και οι συμφωνίες της Ζυρίχης-Λονδίνου είχαν προσφέρει μια κουτσουρεμένη ανεξαρτησία στην Κύπρο.
Εμείς πιστέψαμε στην ένωση και ας μην ξεχνούμε την υπερψήφιση του ενωτικού δημοψηφίσματος από τον κόσμο. Ακόμα το θυμάμαι: «Αξιούμε την Ένωσιν της Κύπρου με την Ελλάδα». Η σκέψη και μόνο ότι μπορούσαμε να ενωθούμε με την Ελλάδα μάς έδινε μεγάλη δύναμη. Όσο για την κουτσουρεμένη ανεξαρτησία, κάποια θέματα δεν είναι στα χέρια του απλού λαού.
– Θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει άδικο τον χαμό τόσων αγωνιστών;
Όταν αγωνίζεσαι, δεν σκέφτεσαι την αποτυχία. Πιστεύεις και αγωνίζεσαι με όλες σου τις δυνάμεις. Το τρίπτυχο «Πατρίδα, Θρησκεία, Οικογένεια» ήταν και είναι για μας ιερό. Οι ήρωες ποτέ δεν χάνονται. Η θυσία τους παραδειγματίζει τα παιδιά και τα εγγόνια μας. «Του ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται». Είναι γραμμένο και στα Φυλακισμένα Μνήματα, εκεί όπου είναι θαμμένοι δεκατρείς αγωνιστές της ΕΟΚΑ.
-Πώς νιώθετε εξήντα έξι χρόνια μετά για την πορεία της Κύπρου αλλά και του Ελληνισμού γενικότερα; Η Κύπρος είναι ημικατεχόμενη εδώ και σαράντα εφτά χρόνια από τους Τούρκους. Να σημειώσουμε ότι πρόσφατα είχαμε και την επέτειο των διακοσίων χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Ο αγώνας των Ελλήνων του 1821 και της ΕΟΚΑ μας παροτρύνουν και μας καθοδηγούν, ώστε να αντιμετωπίσουμε ως έθνος αλλά και ως κράτη τις τουρκικές προκλήσεις και τη συνεχιζόμενη κατοχή της πατρίδας μας. Να μην ξεχνούμε ότι ανήκουμε και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με τους σωστούς χειρισμούς πιστεύω ότι θα έχουμε συμπαράσταση στον αγώνα μας. Σίγουρα δεν νιώθω καλά με όλα όσα συμβαίνουν. Περίμενα ότι θα επιστρέφαμε πίσω στα σπίτια μας και πως θα μπορούσε να συμμορφωθεί η Τουρκία με το διεθνές δίκαιο και τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Ποιο μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στις νεότερες γενιές;
-Το μήνυμα της ενότητας. Μόνο ενωμένοι μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά και να ξεπεράσουμε τα εμπόδια. Χρειάζεται όμως να καθορίσουμε και μια σταθερή πανεθνική πολιτική. Η πολιτική ηγεσία τόσο εδώ στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα έχει μεγάλη ευθύνη.
Ο Μιχάλης Αντρέου γεννήθηκε στο χωριό Πατρίκι της επαρχίας Αμμοχώστου το 1938. Αφού τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο Πατρικίου, φοίτησε στο Πανελλήνιο Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών), όταν ήταν μαθητής της πέμπτης γυμνασίου. Αποφοιτώντας ανέπτυξε πιο ενεργό δράση και έγινε ομαδάρχης στην περιοχή του με το ψευδώνυμο «Μεϊτάνης». Μετά από προδοσία, οι Άγγλοι τον συνέλαβαν και κατέληξε στα κρατητήρια της Κοκκινοτριμιθιάς. Ελευθερώθηκε με την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης- Λονδίνου. Συνεχίζει να είναι μέλος του Συνδέσμου Αγωνιστών της ΕΟΚΑ.
Η Μαρία Χριστοδούλου είναι εκπαιδευτικός
