Ανήκω στους ανθρώπους που αγαπούν πολύ το θέατρο. Βλέπω και σχολιάζω θεατρικές παραστάσεις, ερμηνείες των ηθοποιών, σκηνοθεσίες έργων, κλπ. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκομαι αρκετές μέρες του χρόνου σε χειμερινά και καλοκαιρινά θέατρα. Οι θεατρικοί τόποι είναι ιεροί. Γιατί μέσα σε αυτούς οι ηθοποιοί καταθέτουν την ψυχή τους. Αξίζει λοιπόν, εμείς, το κοινό που επιλέγει να δει μία παράσταση, να συμπεριφερόμαστε με σεβασμό και ευγένεια προς αυτούς τους ανθρώπους.
Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν θα έλεγα ότι αυτός ο σεβασμός και η ευγένεια, υπάρχουν από το φιλοθεάμον κοινό. Έχω βρεθεί σε μικρά και μεγάλα θέατρα κι έχω δει την αγένεια σε όλο της το μεγαλείο. Αγένεια θα πει να αφήνεις ανοιχτό το κινητό σου, κατά την διάρκεια θεατρικής παράστασης. Να φωτογραφίζεις με φλας ή και χωρίς, ενώ οι ταξιθέτες και ταξιθέτριες σε έχουν ενημερώσει μισό λεπτό πριν ότι αυτό απαγορεύεται γιατί ενοχλεί τους ηθοποιούς επί σκηνής, αλλά και τους υπόλοιπους θεατές, που βλέπουν προς την σκηνή. Αγένεια θα πει να τρως κατά τη διάρκεια ενός έργου και μάλιστα κάνοντας θόρυβο. Φάε τα πατατάκια, τα ποπ- κορν και τα γαριδάκια σου στο διάλειμμα! Αγένεια θα πει να πηγαίνεις τουαλέτα (χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος) ή να σηκώνεσαι να φεύγεις (χωρίς να υπάρχει σοβαρός λόγος αλλά επειδή θες επίτηδες να φύγεις), όσο η θεατρική παράσταση εξελίσσεται κανονικά. Για μένα αν δεν συντρέχει λόγος υγείας ή κάτι πολύ προσωπικό δεν θα φύγω κατά την διάρκεια παράστασης. Γι’ αυτό υπάρχει και το διάλειμμα άλλωστε βρε παιδιά!
Μέσα από συνεντεύξεις μου με ηθοποιούς, κατά καιρούς, τους ρωτάω αν έχουν να μου εξιστορήσουν κάποιο περίεργο περιστατικό με θεατές. Το 80% μου αναφέρει περιστατικά αγένειας κατά την διάρκεια της παράστασης. «Έλα Χρήστο, είμαι στο θέατρο» φωνάζει δυνατά η κυρία από την διπλανή μου θέση. «Ωχ δεν ανοίγει το φλας και θέλω να τραβήξω βίντεο» αναφωνεί ένας κύριος λίγο παραπέρα. Οι ηθοποιοί ακολουθούν συγκεκριμένη τακτική. Τις περισσότερες φορές δεν δίνουν σημασία και αγνοούν αυτές τις αγενείς συμπεριφορές ή κάνουν πως τις αγνοούν, παρότι ενοχλούνται. Και ο παραμικρός θόρυβος ενοχλεί και μπορεί να αποσυντονίσει όσους είναι επάνω στην σκηνή.
Έχουν υπάρξει βέβαια και ηθοποιοί που μου έχουν διηγηθεί ότι δεν έκατσαν με τα «χέρια σταυρωμένα». Έχουν σταματήσει παραστάσεις, έχουν επιπλήξει θεατές κι έχουν βγάλει και εκτός θεάτρου θεατή. Φυσικά τα ονόματα δεν έχουν σημασία τη δεδομένη στιγμή. Σημασία όμως έχει ότι αυτές οι συμπεριφορές, αντί να μειώνονται, αυξάνονται. Και δεν ξέρω γιατί. Η ευγενική συμπεριφορά σε χώρους θεαμάτων γενικά, δείχνει ότι σέβεσαι τόσο τους ηθοποιούς και τους καλλιτέχνες μιας παράστασης, όσο και εσένα που την επέλεξες αλλά και τα χρήματα που έδωσες για να την παρακολουθήσεις. Η αγένειά σου όμως, κατακερματίζει όλα τα προηγούμενα και είναι κρίμα. Πολύ κρίμα.
Αγαπητοί θεατρόφιλοι, ξεκινάει μία νέα θεατρική σεζόν! Την αγάπη σας για το θέατρο και τους καλλιτέχνες, δείξτε την και με τον σεβασμό και την ευγένειά σας κατά την διάρκεια ενός έργου! Μπορείτε να μιλήσετε, να φάτε, να πιείτε, να φωτογραφηθείτε, μετά το πέρας αυτού ή στα διαλείμματα! Πάντα με αγάπη….
