Όσο περνάνε τα χρόνια, συνειδητοποιώ ότι οι σωστές ερωτήσεις είναι πιο σημαντικές απο τις απαντήσεις. Όλοι ζητάμε λύσεις και απαντήσεις από τα καθημερινά μας προβλήματα, χωρίς να έχουμε συνειδητοποιήσει ότι τελικά το πρόβλημα είμαστε εμείς οι ίδιοι. Το μυαλό μας, ένας υπερβολικά πολύπλοκος μηχανισμός, αντί να λύνει τα προβλήματά μας και να κάνει τη ζωή μας καλύτερη και με μεγαλύτερη διάρκεια, κάνει ακριβώς το αντίθετο. Ακόμα και εκεί που δεν υπάρχει πρόβλημα, εφευρίσκουμε ένα, για να ζητήσουμε αμέσως μετά τη λύση. Αν δεν αλλάξει τρόπο σκέψης ο σημερινός άνθρωπος και στην συνέχεια τις πράξεις του, δεν νομίζω να έχει πολλά χρόνια ύπαρξης πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Μπορεί να φτάσαμε στις 18 Φεβρουαρίου 2021 στον Άρη και να βλεπουμε εικόνες και να ακούμε ήχο, αλλά ταυτόχρονα καταστρέφουμε τον δικό μας πλανήτη, το σπίτι μας.
Η τεχνολογία αντί να μας βοηθάει να πάμε στο μέλλον και να συμπορευόμαστε, μας εξαναγκάζει να κάνουμε ένα βήμα μπροστά, αλλά ταυτόχρονα να κάνουμε και δέκα πίσω, με αποτέλεσμα να είναι πιο γρήγορη στη σκέψη και στη πράξη. Όταν περνάμε τόσες ώρες μπροστά σε μια οθόνη, κινητού ή κομπιούτερ, χωρίς αισθήματα, χωρίς ζωντανή επικοινωνία, χωρίς να έρθουμε σε επαφή με άλλον άνθρωπο, κάνοντας καθημερινά τα ίδια πράγματα, τι διαφορά έχουμε απο ένα ρομπότ; Σκέφτομαι τα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν μέσα στα χρόνια της άνθισης του Διαδικτύου, ώσπου με ένα πάτημα του κουμπιού “ENTER”, βρίσκουν και έχουν τα πάντα μπροστά τους, χωρίς να βάλουν το μυαλό τους να σκεφτεί.
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι θα γίνει, όταν κάποιος κλείσει για μία μέρα την λειτουργία του Διαδικτύου; Πόσο εξαρτάται ο άνθρωπος από την τεχνολογία;
Τελευταία ανακάλυψαν ότι η διεισδυτική πρόσβαση στις πληροφορίες όχι μόνο άλλαξε αυτό που πρέπει να θυμόμαστε, αλλά το πώς θα το θυμόμαστε. Η εμπιστοσύνη στο Διαδίκτυο έχει μειώσει την ικανότητά μας να διατηρούμε εύκολα τα γεγονότα στη μνήμη μας. Όταν αντιμετωπίζουμε ένα πραγματικό ζήτημα, το πιο πιθανό είναι να θυμόμαστε τους όρους αναζήτησης, που μας βοήθησαν να βρούμε τις απαντήσεις σε αντίστοιχες ερωτήσεις, από το να θυμόμαστε το ίδιο το γεγονός. Πόσο δύσκολο είναι: να βρεθεί ένα πολιτικό σύστημα ή μια θεωρία, όπου όλοι οι άνθρωποι της Γης θα είναι ενωμένοι και ευτυχισμένοι και θα μπορούν να απολαμβάνουν αυτό το θείο δώρο της ζωής; Να βρεθεί μια ισορροπία στις ψυχές των ανθρώπων, στις σκέψεις τους, όπως είναι η ίδια η φύση;
Γιατί να μην είναι σκοπός ζωής οι ευχές που ανταλλάσουν όλοι σε κάθε αλλαγή του χρόνου; ΑΓΑΠΗ, ΥΓΕΙΑ , ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ !
Ο Κώστας Κιμούλης είναι σκηνοθέτης
