Το αίτημα των περισσότερων ατόμων στις ημέρες μας είναι ένα αδύνατο σώμα, ακόμα και αν δεν συντρέχουν λόγοι υγείας, η ανάγκη για ένα καλοσχηματισμένο σώμα πολλές φορές μπορεί να ωθήσει ακόμα και στις υπερβολές. Πολύ συχνά για να γίνει αυτό πραγματικότητα, η υπερβολική στέρηση της τροφής είναι μία μέθοδος. Τότε είναι που στο άκουσμα και μόνο της λέξης <<δίαιτα>>, στο μυαλό των περισσότερων έρχονται απαγορεύσεις και στερήσεις. Αρκούν όμως αυτες οι απαγορεύσεις να μας οδηγήσουν στο σώμα των ονείρων μας; Δυστυχώς, η πραγματικότητα έχει δείξει ότι τα κιλά που έχουν χαθεί με αυτόν τον τρόπο σύντομα θα επιστρέψουν. Είναι γεγονός ότι να χάσουμε κιλά είναι πιο εύκολο από ο,τι πιστεύουμε, όλοι το έχουμε καταφέρει έστω και μία φορά. Το μόνιμο και σταθερό όμως αποτέλεσμα, προκύπτει όταν έχουμε καταφέρει να αποκωδικοποιήσουμε ουσιαστικά την σχέση μας με το φαγητό, κα θώς και έχουμε εντοπίσει τι κρύβεται πίσω από το περιττό βάρος. Τελικά , ποια είναι τα κενά προσπαθούμε να καλύψουμε με το φαγητό;
Αν δεν έχουμε απαντήσεις για τα παραπάνω, τότε είναι που ενώ έχουμε ξεκινήσει την δίαιτα, έρχεται το πρώτο παράπτωμα. Ένας καβγάς στο σπίτι , ένα αργοπορημένο project είναι αρκετά για να μας στρέψουν στην αγκαλιά ενός οικογενειακού παγωτού από το κλασικό διαιτητικο γιαουρτάκι που θα επιλέγαμε. Η συναισθηματική πείνα είναι εδώ και μας ωθεί είτε στην κατανάλωση <<comfort>> foods, είτε τεράστιων ποσοτήτων τροφής πάνω από την κατσαρόλα. Η τροφή γίνεται το μέσο για την αντιμετώπιση των δυσκολιών και την κάλυψη των συναισθηματικών κενών. Δυστυχώς όμως η απόλαυση κρατά λίγο και όταν τελείωσει το φαγητό, το πρόβλημα παραμένει πάντα εκεί άλυτο. Κάτι αντίστοιχο μπορεί να συμβεί και όταν η άνια μας χτυπά την πόρτα, ένα μεγάλο σακουλάκι πατατάκια γινεται η παρέα μας για τα επόμενα λεπτά μπροστα στην τηλεόραση.
Οι άνθρωποι είμαστε προγραμματισμένοι να τρώμε όταν πεινάμε και όχι όταν αισθανόμαστε άσχημα. Η συναισθηματική πείνα έρχεται σε κόντρα με την βιολογική. Το ζητούμενο είναι να καταφέρουμε να ξεχωρίσουμε ποια μορφή πείνας μας διακτέχει κάθε φορά. Η βιολογική πείνα λοιπόν είναι σταδιακή, συνοδεύεται από συμπτώματα σωματικά όπως είναι το γουργούρισμα της κοιλιάς, ο πονοκέφαλος και εκείνη την στιγμή η επιθυμία για τροφή είναι έντονη, για τροφή όχι για συγκεκριμένο τρόφιμο. Η συναισθηματική πείνα από την άλλη προκύπτει ξαφνικά μετά από κάποιο στρεσογόνο γεγονός, είναι έντονη για την κατανάλωση συγκεκριμένου τροφίμου παραδείγματος χάριν σοκολάτα και ενω έχουμε χορτάσει δεν σταματάμε να τρώμε. Στην συνέχεια ακολουθεί η ενοχή και δυσφορία γιατι χάσαμε το μέτρο άλλη μια φορά.
Η διάκριση ανάμεσα στις δύο είναι το κλειδι, όχι μόνο για να χάσει κάποιος το περιττό βάρος , αλλά και να διατηρήσει τα κιλά του σταθερά. Η καταγραφή των τροφών που καταναλώνουμε κατά την διάρκεια της ημέρας μπορεί να αποτελέσει ένα πολύ καλό εργαλείο για να μπορέσει κάποιος να συνειδητοποιήσει με ποιο τρόπο τρέφεται. Και αυτό είναι το πρώτο βήμα, γιατί το συναίσθημα πολλές φορές υπερνικά την λογική και η συνήθεια επανέρχεται. Τότε το άτομο πρέπει να εστιάσει στον ευατό του, στα κίνητρα και στις πραγματικές επιθυμίες το, για να μπορέσει να πειθαρχήσει διατροφικά. Στόχος λοιπόν πρέπει να ειναι η βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας και η σωστή φροντίδα του σώματος, και όχι το νούμερο της ζυγαριάς.
Καρτσωνάκη Χριστίνα
Κλινικη Διαιτολόγος- Διατροφολόγος, Msc
www.bodyhealandbalance.gr
