Η μάνα μου φεύγοντας από κοντά μας μου είπε: αγόρι μου δώσε την αγάπη σου στο διπλανό σου και βοήθησε τον όσο μπορείς.
Ημέρα Τρίτη, Φεβρουάριος 2014 και ενώ οδηγώ την υπηρεσιακή μου μηχανή νιώθω το κινητό μου να χτυπά συνέχεια χωρίς σταματημό.
Κάνω δεξιά, βάζω αλάρμ και ανοίγω το τηλέφωνο… Τέσσερις κλήσεις από τον κουμπάρο μου… Τον καλώ… Τι έπαθες όλα καλά; Τον ακούω αχνά, κάτι ψιθυρίζει και νομίζω πως κλαίει… Πες μου ρε, τι έγινε; Μου λέει: ο Αντωνάκης (ο γιος του και βαφτιστικός μου) δεν είναι καλά, φεύγουμε για νοσοκομείο, ο γιατρός είπε μάλλον λευχαιμία!
Με πιάνουν τα κλάματα και προσπαθώ να του δώσω δύναμη… Κλαίει και αυτός σαν μικρό παιδί.
Ο αγώνας ξεκινά… Δέκα μέρες νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ και έπειτα φεύγουμε οδικώς για Αθήνα στην Ογκολογική Μονάδα Παίδων “ΕΛΠΙΔΑ”, όπου ο μικρός μπαίνει στο πρώτο σχήμα χημειοθεραπείας με όλες τις εξετάσεις, μυελόγραμμα, μετάγγιση αιμοπετάλια, αίμα, χίκμαν και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς.
Βλέπω μέσα στους διαδρόμους πόνο πολύ πόνο… Φιγούρες να πηγαίνουν πέρα δώθε ρωτώντας νοσηλεύτριες για τις εξετάσεις των παιδιών τους… Βλέπω τετραμελή οικογένεια να χαιρετά το παλικάρι τους που κάνει θεραπείες μέσα από την τζαμαρία γιατί δεν πρέπει να μολυνθεί από κάποιον ιό γιατί το ανοσοποητικό του είναι κοντά στο 0… Κάτι με πνίγει, δεν αντέχω, με πιάνουν τα κλάματα και δεν μπορώ να σταματήσω… Φεύγω στους διαδρόμους χωρίς να ξέρω που πάω…
Γραφείο “ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΔΟΤΕΣ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ” χτυπώ την πόρτα και μπαίνω… Ζητώ να με ενημερώσουν πώς μπορώ να βοηθήσω αυτά τα παιδιά που παλεύουν… Μου δίνουν να συμπληρώσω μια αίτηση και μου παίρνουν λίγο σάλιο… Τελειώσαμε μου λέει η κ. Κάτια… Και τώρα της λέω; Αν βρεθείς συμβατός θα σε ειδοποιήσουμε μου απαντά! Ναι, αλλά εγώ θέλω να βοηθήσω αν μπορώ κι άλλο της λέω… Τότε μπορείς να διαδώσεις το εγχείρημα που ξεκινάμε όλοι μαζί και να γράψεις φίλους σου, συναδέλφους, αλλά και όποιον άλλον επιθυμεί να μπει στην μεγάλη ομάδα των ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΔΟΤΩΝ ΜΥΕΛΟΥ ΤΩΝ ΟΣΤΩΝ…
Γυρίζοντας στην Βέροια σε μια βδομάδα έχουμε συμπλήρωσει σαράντα οχτώ αιτήσεις μαζί με τους συναδέλφους μου και τις συζύγους μας βάζοντας την πρώτη ΟΜΑΔΑ ΔΙΑΣ στην Ελλάδα στους ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΔΟΤΕΣ… Η συνέχεια μέχρι σήμερα ένα μεγάλο ταξίδι αγάπης προς τον συνάνθρωπο… Έχουμε γράψει πάνω από 1.800 άτομα στον νόμο μας αλλά και σε γειτονικούς νόμους ενημερώνοντας τους συμπολίτες μας όπου και όποτε μας έχει ζητηθεί!
Έχουμε όμως και ένα μικρό θαύμα όταν ο φίλος μας ο Ηλίας βρέθηκε συμβατός και έσωσε με την αγάπη του έναν συνάνθρωπο μας τον Ιανουάριο του 2020…
Έχουμε βοηθήσει όμως και πολλούς ασθενείς δίνοντας αίμα και αιμοπετάλια
Το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι:
ΝΑ ΜΗ ΧΑΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΣΘΕΝΗΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΥΜΒΑΤΟΣ ΔΟΤΗΣ.
Ο Αντώνης Ιατρόπουλος είναι Αρχιφύλακας της Ομάδας ΔΙΑΣ Βέροιας και εθελοντής συνεργάτης με το “ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ”
