Ο ηρωισμός είναι πράξη αθόρυβη που αντανακλά τη δύναμή του στην καθημερινή συνδιαλλαγή.
Επωάζεται στα μικρά και εκδηλώνεται στην κατάλληλα ταυτόχρονη στιγμή για τον καθένα.
Δεν κάνει θόρυβο, δεν επαίρεται, γιατί τον δομεί η γείωσή του.
Δεν κάνει ασχήμιες, γιατί εξυψώνει πνευματικά.
Δεν κομπάζει, μα αναγνωρίζεται από τους γύρω …ποτέ από όσους παριστάνουν έκδηλα τους ήρωες.
Κάθε φορά που προειδοποιεί δεν είναι ηρωισμός, αλλά σαθρή δήλωση, όπως τόσες και τόσες.
Δεν έχει ώρα, έχει στιγμή και διαχρονικότητα που ανθίζει.
Κατανοείται από τη γεύση που αφήνει η μεγαθυμία των πράξεών του.
Μιλά σιωπώντας κι αν κάποτε αρθρώσει, τότε εννοεί κάθε συλλαβή.
Φρόντιζε να μην είσαι μεγάλος ήρωας μέσα σε περίσσια φασαρία και φώτα.
Φρόντιζε η κάθε μέρα να εμπεριέχει τον αγώνα που ανασταίνει τον πλησίον, χωρίς προσμονή ανίερων επευφημιών.
Κάθε ώρα ως καθήκον.
Κάθε ημέρα ως αρχή.
Κάθε εβδομάδα ως ευθύνη, που όσο μεγαλώνει τόσο υγιαίνει τον κόσμο ολούθε.
Θα καταλάβεις τον ήρωα από την αίσθηση που αποπνέει, από το χαμηλό βλέμμα και το υψηλό ανάστημα.
Ησυχία, απεραντοσύνη, ιλαρότητα.
Συνθήκες ανθρώπινες που κατανοούνται απλά, χωρίς να υπεραναλύονται.
Ενσυναίσθηση που υπεραπλουστεύεται στο παρόν και σε κάθε παρόν, χωρίς απλοϊκότητα.
Δεν τελειώνει παρά μόνο για να ξαναρχίσει, προσθετικά σε όσα έπλασε.
Γράφει η Λένα Τόττα
