ΜΑΜΑΚΑ- ΜΑΜΑδες για την ΚΑνναβη: Δώστε τέλος στο μαρτύριο του πόνου των χρονίων ασθενών

5 Μαΐου του 2016.
Ένα ορόσημο για την αποποινικοποίηση της φαρμακευτικής κάνναβης στην Ελλάδα. Εκείνη την ημέρα, ο σύλλογος ΜΑΜΑΚΑ- ΜΑΜΑδες για την ΚΑνναβη, μαζί με τον Γιώργη Οικονομόπουλο από το κίνημα ΚΙΝΕΙΚΑΝ  και τον Κωνσταντίνο Σύρο από τον σύλλογο Ασθενείς υπέρ της Φαρμακευτικής Χρήσης Κάνναβης, καταθέσαμε  στον Υπουργό Υγείας Ανδρέα Ξανθό  43.250 υπογραφές από συμπολίτες μας  που επιθυμούσαν την αποποινικοποίηση της κάνναβης ως φαρμάκου. Και νομίζαμε πως βλέπαμε φως στο τούνελ.

Ποιο ήταν το φως που θα άλλαζε τις συνθήκες σκοταδιού που ζουν χιλιάδες συνάνθρωποί μας σε αυτή τη χώρα; Η άμεση και νόμιμη πρόσβαση στην κάνναβη, σε όλες τις μορφές που ενδείκνυνται ιατρικώς. Πέντε χρόνια αργότερα, και παρά τις νομοθετικές ρυθμίσεις που έχουν γίνει (με πιο πρόσφατη αυτή που ψηφίστηκε για την παραγωγή, εξαγωγή και διάθεση τελικών προϊόντων φαρμακευτικής κάνναβης στον νόμο 4801/2021), ο Έλληνας ασθενής ΔΕΝ έχει νόμιμη πρόσβαση σε κανένα σκεύασμα κάνναβης που έχει πάνω από 0.2% THC- δηλαδή αυτό που έχουμε βαφτίσει “φαρμακευτική κάνναβη”. 

Δεν θα μπω στην διαδικασία εδώ να συζητήσω πολιτικές θέσεις και την έλλειψη πρωτοβουλίας και συνεργασίας με τους συλλόγους ασθενών αυτά τα τελευταία 3 χρόνια με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Καταλαβαίνω ότι από την άνοιξη του 2020 το υπουργείο Υγείας ζει πολύ δύσκολες συνθήκες με τον Covid-19. Αλλά υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν και οικογένειες που κινδυνεύουν νομικά μόνο και μόνο διότι αναζητούν λύση στο πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζουν. Έχουμε δώσει άμεσες λύσεις στο υπουργείο, ώστε να μπορεί να ασχοληθεί πιο ουσιαστικά με το θέμα της εισαγωγής προϊόντων και τη σωστή κάλυψη από το ΕΣΥ (π.χ., η κάρτα ασθενούς που θα προστάτευε τον ασθενή τουλάχιστον από τις επιπτώσεις του νόμου). Έχουν γίνει συναντήσεις και με στελέχη του υπουργείου, πρόσφατα και με την υφυπουργό Υγείας Ζωή Ράπτη και το 2020 με τον Βασίλη Κοντοζαμάνη. Έχουν κατατεθεί επανειλημμένως τα αιτήματα του συλλόγου ΜΑΜΑΚΑ για τη λύση των προβλημάτων που συνεχίζουμε να αντιμετωπίζουμε. Έχουμε δουλέψει και με τις υπηρεσίες των υπουργείων. Έχουν μεταφερθεί τα προϊόντα φαρμακευτικής κάνναβης στον Δ πίνακα των ελεγχόμενων ουσιών- που σημαίνει ότι είναι νόμιμη η συνταγογράφηση, όπως είναι νόμιμη η συνταγογράφηση π.χ. του Lexotanil – ενώ προϊόντα στα φαρμακεία της χώρας δεν υπάρχουν. Καταλήγω λοιπόν, μετά από 5 χρόνια χωρίς ουσιαστική λύση στο θέμα της πρόσβασης, σε ένα και μοναδικό αίτημα: Τη δημιουργία ενός εθνικού φορέα για την κάνναβη.
Η δημιουργία ενός ΕΘΝΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΚΑΝΝΑΒΗΣ είναι υποχρέωση κάθε χώρας που διαθέτει κάνναβη για ιατρικούς σκοπούς βάση της Ενιαίας Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά του 1961 . Πέρα όμως από την νομική μας υποχρέωση απέναντι στον ΟΗΕ, υπάρχουν σημαντικοί λόγοι για την δημιουργία ενός τέτοιου οργανισμού.

  1. Η στενή συνεργασία με τους φορείς, όπως είναι οι σύλλογοι ασθενών, είναι απαραίτητη ώστε να μην χάσουμε άλλο χρόνο και να υιοθετηθούν σωστές νομοθετικές ρυθμίσεις που θα οδηγήσουν στην άμεση ανακούφιση των ασθενών αυτής της χώρας. Χρειάζεται να υπάρχει ένα μόνιμο γραφείο με αρχεία και άτομα σωστά ενημερωμένα ώστε να συστήνουν στα υπουργεία τις απαραίτητες κάθε φορά πολιτικές και νομοθετικές αλλαγές.
  1. Ο σημαντικός ρόλος που θα διαδραματίσει η κάνναβη στα επερχόμενα χρόνια ως οικονομικό κεφάλαιο και επενδυτικό τομέα στην Ελλάδα,
    αλλά και ως επαναστατικό φάρμακο και αντικείμενο έρευνας στον χώρο της υγείας, απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις και σοβαρό σχεδιασμό από την πλευρά του κράτους.
  2. Η σύσταση ενός τέτοιου οργανισμού εξυπηρετεί τη διευκόλυνση της παραγωγής, εισαγωγής και διάθεσης των σκευασμάτων φαρμακευτικής κάνναβης. Με έναν οργανισμό που είναι υπεύθυνος για τη διάθεση των σκευασμάτων φαρμακευτικής κάνναβης δίνεται η δυνατότητα να παρακαμφθούν πολλά προβλήματα που προκύπτουν με τη διάθεση μέσω ΕΟΦ.
  3. Η λειτουργία ενός γραφείου που ανήκει σε ένα μόνο υπουργείο δεν είναι αποτελεσματική, καθώς ο έλεγχος για τις διάφορες ρυθμίσεις όσον αφορά την κάνναβη υπάγεται σε πάνω από τρία υπουργεία. Γι’ αυτό προτείνουμε τη δημιουργία μίας ανεξάρτητης διυπουργικής αρχής με πλήρη ευθύνη για όλα τα θέματα που αφορούν την κάνναβη τόσο στην βιομηχανία όσο και στην ιατρική χρήση. Αυτό μας έχει διδάξει η πείρα σε πολλές χώρες που ήδη έχουν προχωρήσει στη διάθεση προϊόντων.
  4. Ένας τέτοιος οργανισμός θα λειτουργήσει ως “εκκολαπτήριο γνώσης” και εργαλείο συμμετοχής στα διεθνή γεγονότα, για να προωθεί τις καινούργιες τεχνολογίες και την έρευνα έτσι ώστε η Ελλάδα να γίνει κέντρο αναφοράς παγκοσμίως.
  5. Η Ελλάδα είναι σε θέση να παίξει πολύ μεγάλο ρόλο ως προορισμός ιατρικού τουρισμού, με την ανάπτυξη εξειδικευμένων κλινικών και κέντρων που θα προσφέρουν υπηρεσίες υψηλού επιπέδου αλλά και ποικίλων προϊόντων που μπορούν να ξεχωρίζουν για την ποιότητα τους με σωστό σχεδιασμό και νόμους που θα προωθούν την μικροπαραγωγή με ειδικά προϊόντα και ποικιλίες.
  6. Δημιουργία και έλεγχος ενός μητρώου ασθενών με την θεσμοθέτηση της “Κάρτας Ασθενούς”. Η Κάρτα Ασθενούς είναι ο πιο άμεσος τρόπος να προστατέψουμε τους ασθενείς από την παρανομία και όλες τις συνέπειες που έχει στην υγεία τους και στη ζωή τους. Δημιουργεί με σοβαρότητα ένα πλαίσιο που μπορεί να εξασφαλίσει ότι τα άτομα που έχουν πρόσβαση έχουν ελεγχθεί και εγκριθεί για την πάθησή τους χωρίς να αφήσουμε έξω άτομα που έχουν πραγματική ανάγκη αλλά δεν υπάγονται στις παθήσεις που προβλέπονται στις ενδείξεις από τον ΕΟΦ (πχ. παιδιά με επιληψία ή αυτισμό, αυτοάνοσα και άλλα). Έχει εφαρμοστεί σε πολλές χώρες παγκοσμίως για την πιο ασφαλή και πλήρη κάλυψη των αναγκών των ασθενών.
    Πέρα όμως από τις νομικές υποχρεώσεις, τον υπεύθυνο προγραμματισμό και σχεδιασμό ολοκληρωμένης αντιμετώπισης του θέματος, το πιο σημαντικό πρόβλημα που θα έλυνε μία μόνιμη υπηρεσία για όλα τα θέματα κάνναβης είναι το πρόβλημα της συνέχειας. Τι εννοώ; Το ζήτημα της κάνναβης είναι περίπλοκο. Είναι ένας τομέας που εξελίσσεται ραγδαία παγκοσμίως – τόσο στον ιατρικό τομέα όσο και στη νόμιμη χρήση από ενήλικες – αυτό που ξέρουμε ως “ψυχαγωγική χρήση”. Χρειάζεται μία μόνιμη υπηρεσία που να είναι σε θέση να κτίζει μία “βάση δεδομένων” όσον αφορά τις γνώσεις για το φυτό και τις καλές πρακτικές σε όλο τον κόσμο ώστε να αποφευχθούν τα λάθη του παρελθόντος. Και χρειάζεται να υπάρχει μία πολιτική συνέχεια. Το θέμα της υγείας είναι ένα θέμα που δεν γνωρίζει χρώμα και κόμμα- πρέπει οι άνθρωποι που θα συνεργαστούν μαζί μας σήμερα και που θα μάθουν όσα με κόπο και χρόνο μάθαμε τα τελευταία 8 χρόνια, να είναι εκεί και πάλι αύριο. Να δίνουν εμπεριστατωμένες γνώμες και συμβουλές στο κάθε υπουργείο που χρειάζεται πρόσβαση σε ουσιαστική και επιστημονική πληροφορία. Αυτό δεν αποκτάται μέσα σε μια τετραετία και όταν αποκτηθεί, δεν είναι κάτι που το πετάς εύκολα στο δοχείο απορριμμάτων των μεταθέσεων και των προσωρινών συμβάσεων. Εάν δεν προχωρήσει ΑΥΤΗ η κυβέρνηση άμεσα στην δημιουργία μίας εθνικής υπηρεσίας για την κάνναβη, θα καταδικαστεί η χώρα στην τελευταία θέση του τελευταίου βαγονιού του τρένου αυτού του ραγδαία αναπτυσσόμενου τομέα που λέγεται κάνναβη. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι θα καταδικαστούν οι ασθενείς να περιμένουν κι άλλο μέσα στον πόνο και το ψυχολογικό στρες και την αβεβαιότητα που συνοδεύουν τη ζωή με μια χρόνια πάθηση.
    Φτάνουν τα πέντε χρόνια. Είναι ΝΟΜΙΜΗ σήμερα στην Ελλάδα η φαρμακευτική κάνναβη. Το νομικό πλαίσιο το έχουμε. Καιρός είναι να εφαρμοστεί.

Η Ζακλίν Πόιτρας είναι Founding Director των MAMAKA- Mothers for Cannabis και MAMAKA- ΜΑΜΑδες για την ΚΑνναβη

To Newsletter του Propago

Λάβετε την ανάλυση της ημέρας στο email σας