Κυριολεκτικά έχουν λυσσάξει οι πυρκαγιές σε διάφορα μέρη της Ελλάδας. Όταν οι ανέμοι λυσσομανάνε οι φωτιές δεν σταματάνε. Μόνο αναμένοντας να βραδιάσει αναπτερώνεται η ελπίδα του ελέγχου. Οι εικόνες που παρελαύνουν και βλέπουμε από τα Μέσα μαζικής ενημέρωσης μου θυμίζουν ένα συνδυασμό επικινδυνότητας της πυρκαγιάς στο Μάτι και των πυρκαγιών του 2007 στην Πελοπόννησο, όπου είχα την εμπειρία να ζήσω ως επικεφαλής της Κυπριακής αποστολής.
Η σκέψη μας στους ηρωικούς πυροσβέστες, επαγγελματίες ή εθελοντές που τρέχουν εκεί, όπου οι άλλοι τρέχουν να φύγουν για να σωθούν, αλλά και στις επιτελικές ομάδες που αγωνιούν, μετρούν δυνάμεις, αναζητούν και κατανέμουν δυνάμεις. Και εκεί που πάει κάπου καλύτερα η κατάσταση… εμφανίζεται μια άλλη και μια άλλη. Δεν θα ήθελα να ήμουν ποτέ στην θέση τους γιατί έζησα παρόμοιες καταστάσεις. Παιχνίδι για δυνατούς παίκτες, ψύχραιμους, έμπειρους και γνώστες του αντικειμένου.
Είναι σε τέτοιες περιπτώσεις που δοκιμάζονται οι αντοχές ενός Εθνικού σχεδιασμού διαχείρισης καταστάσεων κρίσεων. Να μην ξεχνάμε όμως ποτέ, ότι υπάρχουν τα άκρα όρια των αντοχών και ότι η θεωρία αποτελεί τα 2/3 της πρακτικής. Γι’ αυτό τα σχέδια δράσης θα πρέπει να τυγχάνουν αναπροσαρμογών. Αλλά κυριότερα έχουν ευθύνη η εκτελεστική και νομοθετική εξουσία να αναγνωρίσουν τον βαθμό δυσκολίας και επικινδυνότητας των επιχειρήσεων κατάσβεσης και διάσωσης, τις οποίες εκτελούν άνθρωποι – πυροσβέστες, οικογενειάρχες και όχι υπεράνθρωποι και δεν θα πρέπει να κωφεύουν στα προβλήματα τους. Ο αριθμός των Πυροσβεστών θα πρέπει να είναι τέτοιος που να μπορεί να καλύψει όλες τις ανάγκες της Υπηρεσίας, γιατί δεν είναι μόνο οι δασικές πυρκαγιές αλλά και άλλα πολλά συμβάντα, ώστε η ποιότητα και ποσότητα παροχής βοήθειας στον πολίτη να είναι δεδομένη και η αντιμισθία των Πυροσβεστών ανάλογη της επικινδυνότητας και ανθυγιεινότητας του καθήκοντος.
Με τις λέξεις “Μπράβο είστε Ήρωες” δεν τρέφονται οικογένειες Πυροσβεστών παρόλο που και αυτές έχουν την σημασία τους.
Έγραψα την πιο πάνω παράγραφο γιατί ξέρω τους μισθούς τους, που σε αντίθεση με το μισθό των Πυροσβεστών άλλων χωρών, είναι μικρότεροι. Όπως και γνωρίζω πολύ καλά ότι φυλάνε Θερμοπύλες και παλεύουν σαν λιοντάρια και αυτό το είδα με τα μάτια μου. Όλα έχουν να κάνουν με το ηθικό των Πυροσβεστών ως το κυριότερο στοιχείο ενός θετικού αποτελέσματος.
Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες, το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν είναι η αντικατάσταση του προσωπικού ώστε να δοθεί ο χρόνος ξεκούρασης μέχρι την επάνοδο. Εύχομαι η Κυπριακή αποστολή που επιχειρεί από το πρωί στην Βαρυμπόμπη να εξυπηρετήσει κάπως αυτό το σκοπό.
Εκεί σημειώνονται συνεχώς αναζωπυρώσεις, αλλά την ίδια στιγμή έξι αεροσκάφη το ένα μετά το άλλο, ρίχνονται στην μάχη για αντιμετώπισή της. Αυτό για μένα λέγεται επαρκής παρακολούθηση και συντονισμός.
Στην πολύπαθη από πυρκαγιές εδώ και αρκετά χρόνια Εύβοια επικεντρώνεται η προσοχή. Εύχομαι το βράδυ όταν κοπάσουν οι άνεμοι να οριοθετεί η πυρκαγιά και να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Μέχρι τότε ο Θεός να φυλάξει.
Όταν βλέπεις πυροσβεστικό όχημα να περνά μέσα από τις φλόγες δεν χρειάζεται να γράψεις κάτι άλλο γι’ αυτούς τους πυροσβέστες, όταν βλέπεις πυροσβεστικό πλοιάριο να κατασβήνει πυρκαγιές με τη χρήση του εκτοξευτήρα στις ακτές, δεν χρειάζεται να γράψεις κάτι άλλο και όταν βλέπεις αεροσκάφη να κάνουν βυθίσεις ρίχνοντας νερό δεν χρειάζεται να περιγράψεις κάτι άλλο για να φανεί ότι δίνονται μάχες από ξηρά, θάλασσα και αέρα. Πείτε μου σε τι διαφέρει από πόλεμο;
Η μάνα της καταστολής είναι η πρόληψη. Σε αυτό ο καθένας μας πρέπει να συμβάλει γιατί η κλιματική αλλαγή έχει μπει στην ζωή μας και δυστυχώς οι χώρες της Μεσογείου πληρώνουν το τίμημα.
Ελλάδα κράτα καλά. Η Κύπρος δεν κείται μακράν!
Ο Μάρκος Τράγκολας είναι πρώην Διευθυντής Πυροσβεστικού Σώματος Κύπρου
