Κάθε χρόνο ο δήμος σας δαπανά ένα αρκετά μεγάλο χρηματικό ποσό για παντός είδους πολιτιστικές εκδηλώσεις. Το ποσό αυτό, προέρχεται άμεσα και έμμεσα, από χρήματα όλων μας. Το ίδιο συμβαίνει και με την κεντρική διοίκηση, όταν π.χ. το Υπουργείο Πολιτισμού επιχορηγεί εν όλω ή εν μέρει διάφορα πολιτιστικά δρώμενα πανελλαδικά.
Σήμερα ζούμε στην εποχή που μια θεατρική παράσταση, μια συναυλία, ένα οποιοδήποτε καλλιτεχνικό δρώμενο, μπορούν να έχουν:
✥ Ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα.
✥ Υπότιτλους και υπέρτιτλους για Κ(κ)ωφά και βαρήκοα άτομα.
✥ Ακουστική περιγραφή κάθε οπτικού στιγμιότυπου, για να το κατανοούν έτσι και άτομα με οπτική βλάβη.
✥ Οι εκδηλώσεις αυτές να λαμβάνουν χώρα σε μέρη προσβάσιμα για άτομα με κινητική βλάβη, δηλαδή να υπάρχουν ράμπες, αναπηρική τουαλέτα, αναπηρικές θέσεις στάθμευσης, θέσεις στο κοινό για τα αναπηρικά αμαξίδια κλπ.
✥ Το ενημερωτικό υλικό κάθε εκδήλωσης, μπορεί να είναι τυπωμένο σε μεγαλογράμματη γραφή και γραφή Braille για άτομα με προβλήματα όρασης, αλλά και ηλεκτρονικά προσβάσιμο σκανάρωντας έναν κωδικό QR.
✥ Η κράτηση θέσης και εισιτηρίου για κάθε εκδήλωση, να γίνεται μέσα από πλήρως προσβάσιμη ιστοσελίδα.
Τα έχετε δει όλα αυτά στις πολιτιστικές εκδηλώσεις που παρακολουθείτε κατά καιρούς; Μάλλον όχι.
Και αν ναι σίγουρα κατ’ εξαίρεση. Και μάλλον δεν τα έχετε δει να έχουν προβλεφθεί και να συμβαίνουν όλα αυτά ταυτόχρονα. Και όμως μπορούν και πρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά ταυτόχρονα αξιοποιώντας επαγγελματίες του χώρου. Οι ανωτέρω προβλέψεις –και πολλές ακόμη-, μας οδηγούν σε αυτό που λέμε Καθολικά Προσβάσιμη Εκδήλωση.
Και αναρωτιόμαστε τα ανάπηρα άτομα: αφού είμαστε φορολογούμενοι πολίτες, γιατί δεν απολαμβάνουμε καθολικά προσβάσιμες εκδηλώσεις ενώ τις πληρώνουμε;
Από την άλλη και οι μη ανάπηροι, δέχεστε να λαμβάνουν χώρα πολιτιστικά δρώμενα για λίγους και όχι για όλους, πληρωμένα με δημόσιο χρήμα;
Επίσης, ο καλλιτεχνικός κόσμος έχει συνειδητοποιήσει ότι συμπράττει με τη συμμετοχή, ή με την ανοχή του, σε πολιτιστικά δρώμενα που εκ των πραγμάτων αποκλείουν και περιθωριοποιούν θεατές και ακροατές;
Ας μην ξεχνάμε ότι μια καθολικά προσβάσιμη εκδήλωση δεν είναι υπόθεση λίγων αλλά όλων μας διότι αποτελεί στοιχειωδώς θέμα παιδείας, πολιτισμού και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι ανωτέρω προβλέψεις πηγάζουν από το Σύνταγμα της χώρας μας, από τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ΑμεΑ η οποία έχει κυρωθεί και από την Ελλάδα καθώς και από το προσφάτως ψηφισθέν Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Αναπηρία.
Καταλαβαίνουμε φυσικά πως όλες αυτές οι νομικές προβλέψεις στην πράξη δεν εφαρμόζονται. Γιατί άραγε;
Παράλληλα το Υπουργείο Πολιτισμού δημοσιεύει πλέον ετησίως, ειδική πρόσκληση χρηματοδότησης προσβάσιμων εκδηλώσεων, την ίδια στιγμή όμως που παγκοσμίως συνομολογείται, πως η συμπερίληψη και η προσβασιμότητα είναι φιλοσοφία ζωής και θα πρέπει να διαχέονται συνολικά, σε κάθε έκφανση της συλλογικής ζωής του τόπου.
Προτείνω λοιπόν, να σταματήσουν να επιχορηγούνται και να καλύπτονται με δημόσιο χρήμα πολιτιστικές εκδηλώσεις οι οποίες δεν είναι καθολικά προσβάσιμες. Τα πάνω από ένα εκατομμύριο ανάπηρα άτομα που ζούμε στην Ελλάδα οι φίλοι και οι οικογένειές μας όσοι δηλώνετε ότι έχετε ενσυναίσθηση και είστε εξοικειωμένοι με την αναπηρία, όλοι μαζί ας ενωθούμε και να το απαιτήσουμε. Τώρα!
Γράφει ο Βαγγέλης Αυγουλάς, Δικηγόρος, Πρόεδρος Α.Μ.Κ.Ε. «Με Άλλα Μάτια» – Μέλος Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών
