Η γενική εικόνα της πανδημίας με ασθενείς που νοσούν από κορωνοϊό με ήπια ή βαριά συμπτώματα, με διατάγματα και απαγορεύσεις, με οικονομική καταστροφή εργαζομένων και επιχειρήσεων, ζωντανεύει στην πιο σκληρή μορφή της μέσα στις εντατικές μονάδες, όπου ανήμποροι να αντιδράσουν με οποιονδήποτε τρόπο, άνθρωποι μόνοι, χωρίς οικείους, φίλους και συγγενείς, δίνουν επίπονη μάχη να κρατηθούν στη ζωή. Η εικόνα αυτής της μάχης ούτε περιγράφεται ούτε αποτυπώνεται σε κάμερα.
Βιώνεται και χαράσσεται στο πετσί όποιου μπορέσει να μπει στην εντατική covid-19.
‘Ανθρωποι στη σειρά, ο ένας δίπλα στον άλλο. Άνθρωποι διασωληνωμένοι με μόνιτορ που αδιάκοπα χτυπούν, ζητώντας απελπισμένα βοήθεια.
Άνθρωποι μέχρι πριν λίγες μέρες υγιείς ή και με υποκείμενα νοσήματα που συνέχιζαν ωστόσο ομαλά τη ζωή και την καθημερινότητά τους, έκαναν όνειρα για την επόμενη ημέρα κι αποχωρίστηκαν ξαφνικά από την οικογένειά τους χωρίς να γνωρίζει κανείς αν θα γυρίσουν πίσω ζωντανοί.
Κι απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους εντατικολόγοι και νοσηλευτές σε έναν ετήσιο μέχρι σήμερα μαραθώνιο αντοχών, επιμονής κι υπομονής, με πείσμα και θέληση να τους κρατήσουν στη ζωή.
Και λίγο πιο έξω από εκεί, επιστήμονες που προσπαθούν σε μικρά ή μεγάλα εργαστήρια να αποκωδικοποιήσουν, να ανιχνεύσουν, να προσφέρουν το παραμικρό χρήσιμο στην εξάλειψη της πανδημίας.
Άνθρωποι κι αυτοί σε μία διαφορετική μάχη.
Όπως μάχη, δίνουν οι αρνητές και οπαδοί κάθε θεωρίας συνωμοσίας που κυκλοφορεί ελεύθερα στο διαδίκτυο. Μάχη με πείσμα και φανατισμό να πείσουν είτε για το μεγάλο παγκόσμιο παραμύθι της πανδημίας, έτσι όπως οι ίδιοι το αντιλαμβάνονται, είτε για το μεγάλο σατανικό σχέδιο εξάλειψης και χειραγώγησης της ανθρωπότητας είτε για τα αχρείαστα έως και γελοία –κατ’ αυτούς- μέτρα προστασίας που λαμβάνονται.
Άνθρωποι που με ευκολία νιώθουν «άτρωτοι», αλλά με την ίδια ευκολία δε νιώθουν τους άλλους, τους λιγότερο από αυτούς άτρωτους.
Ίσως και να μην τους ενδιαφέρει. Άλλωστε ποτέ δε θα παραδεχθούν πως οι ίδιοι έστειλαν κάποιον συγγενή, φίλο ή απλά άτυχο που τους συνάντησε και ήρθε πιο κοντά τους, στην εντατική ή στον θάνατο.
Καλυπτόμενοι πίσω από την δική τους όποια σκέψη και αντίληψη, πίσω από σατανικά σχέδια χειραγώγησης του παγκόσμιου πληθυσμού, που οι ίδιοι με διόραση –ως εκ θαύματος- βλέπουν, επαναστατούν στο κατεστημένο προσδοκώντας το καλύτερο για τη δική τους αιώνια ζωή.
Άνθρωποι.
Άνθρωποι ενός Σιωπηλού Πολέμου, σε διαφορετικές μάχες και χαρακώματα, αλλά με τα ίδια θύματα. Ανθρώπους…
Ο Παναγιώτης Δημόπουλος είναι δημοσιογράφος
