Όλοι αθώοι; Ψευτοελίτ μιάς τάχα Κουλτούρας ιδιοτελείς, φαντασμένοι, ανάπηροι συναισθηματικά... Ωραιοζήλη-Τζίνα Δαβιλά,Εξομολογήσεις σε Δέκα πράξεις
Νομίζω ότι αυτή η συζήτηση για το Άσυλο και την Πανεπιστημιακή Αστυνομία έχει φτάσει στα όριά της. Έχουν ειπωθεί τα πάντα… και τα αντίθετά τους. Έχω δηλώσει ότι είμαι εναντίον αυτού του μέτρου,όχι γιατί ‘φασιστικοποιεί’ την ακαδημαΪκή ελευθερία ή παρεμποδίζει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών αλλά γιατί θ’αποδειχθεί αναποτελεσματικό και στιγματιστικό[τόσο για τους αστυνομικούς που θ’αναμιχθούν σε παραταξιακές δια-μάχες, όσο και για τη νεολαία που θα εμφανίζεται ως οιονεί-ύποπτη]
Επειδή τα ΑΕΙ δεν “δουλεύουν” από τα έξω προς τα μέσα, με την έννοια της υπαγωγής τους στις οικονομικές ή κομματικές ντιρεκτίβες, αλλά από τα μέσα προς τα έξω, δηλαδή “δικαιώνονται” από το έργο τους, σε μία εποχή όπου η multi-μάθεια του Internet, η ημι-μάθεια των MME και η αμάθεια των πολιτικών υπερισχύουν, η αποστολή των Πανεπιστημίων και των πανεπιστημιακών είναι ιδιαίτερα δυσχερής.
Κάποιες πρώτες σκέψεις αξιακού χαρακτήρα:
- Έχουμε ανάγκη από αναβάθμιση της παιδείας (και όχι της εκπαίδευσης) ως αυτοσκοπού για την αξιακή υπέρβαση της κρίσης και την προοπτική ανάπτυξης.
- Έχουμε ανάγκη από ένα νέο κοινωνικο-ακαδημαϊκό συμβόλαιο που ν’ ανταποκρίνεται στις πανεπιστημιακές προκλήσεις του 2021-25.
- Έχουμε ανάγκη από ένα νέο θεσμικό πλαίσιο (και όχι απλώς από ένα νόμο), το οποίο θα συνυπογράψουν μετά από διαβούλευση όλοι οι φορείς της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (καθηγητές, φοιτητές, διοικητικοί κλπ).
- Έχουμε ανάγκη από ιδρύματα ελευθερίας, ευθύνης, συμμετοχής, αριστείας που σε αγαστή συνεργασία με τα ερευνητικά κέντρα θα δημιουργήσουν ένα δίκτυο παραγωγής και διάδοσης νέας γνώσης.
- Έχουμε ανάγκη να κλείσουμε τους όποιους ανοικτούς λογαριασμούς με τις αντιλήψεις της Μεταπολίτευσης περί της συγχύσεως της ανομίας με την ακαδημαϊκή ελευθερία και της αυθαιρεσίας με τη δημοκρατική συμμετοχή[ή μήπως συνενοχή;].
- Έχουμε ανάγκη από προσωπική και συλλογική ειλικρίνεια, ανυπόκριτη αλλαγή στάσεων όλων, αυτοσυγκράτηση στις αντι-παρα-θέσεις, οριστική απόρριψη της βίας ως τρόπου επίλυσης των διαφορών.
- Έχουμε ανάγκη…
Αρετή, αυτογνωσία και κότσια ν’ αλλάξουμε την κατάσταση όμως έχουμε;
ΥΓ.Επειδή πολλές παρεξηγήσεις , της κοινωνικής κι όχι μόνον της ακαδημαϊκής λειτουργίας, μπορεί να οφείλονται σε αδυναμία κατανόησης των μεν από τους δε, προτείνω ‘’Συνεκπαιδεύσεις’’:
-φοιτητών – κρατουμένων – παιδιών μεταναστών / προσφύγων
-καθηγητών ΑΕΙ – καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης – καθηγητών ξένων γλωσσών
-δικαστών – αστυνομικών – σωφρονιστικών υπαλλήλων
Με αυτή την πρόταση ίσως να μη λύσουμε κάποιο πρόβλημα αλλά θα πάψουμε να προβάλλουμε ψεύτικα άλλοθι.
Ο Γιάννης Πανούσης είναι Καθηγητής Εγκληματολογίας και πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη
