Ο Σπύρος Χαριτάτος σε μια από καρδιάς συζήτηση με την Σοφία Ψυχογιού, η οποία με το κείμενο – εξομολόγησή της συγκίνησε πριν από λίγες ημέρες.
Η Σοφία Ψυχογιού τραυματίστηκε σοβαρά κατά την τρομοκρατική επίθεση με καλάσνικοφ στο Αστυνομικό Τμήμα της Αγίας Παρασκευής το 2009.
“Όλα άλλαξαν όλα λειτουργούν διαφορετικά, όλα τα κάνω διαφορετικά… Προσπαθώ για τα πιο απλά, εφόσον έχει θέμα το δεξί μου χέρι, δουλεύω με το αριστερό. Κάνω τα πάντα με το αριστερό και προσπαθώ… Δεν μπορώ να τα κάνω όλα. Η καθημερινότητά μου είναι πιο δύσκολη, πιέζομαι” περιγράφει η Σοφία Ψυχογιού.
“Κάποιες φορές πέφτω ψυχολογικά, άλλες είμαι καλά. Αναγκαστικά γιατί θέλω να ζήσω και να προχωράω στη ζωή μου. Αλλά είναι δύσκολο. Με αυτό που έγινε έχω τεθεί σε υπηρεσία γραφείου, κάτι που δεν θα το ήθελα σε αυτή την ηλικία που ήμουν. Θα ήθελα να ήμουν μάχιμη. Θα ήθελα να δουλέψω έξω. Αλλά δεν μου δόθηκε η δυνατότητα, το φρόντισαν κάποιοι με την ιδεολογία, που δεν ξέρω τι ιδεολογία είναι να σκοτώνεις ανθρώπους, δεν ξέρω τι προσφέρει αυτό στην κοινωνία… Προσπαθείς να σκοτώσεις κάποιον; Γιατί; Τι θα καταφέρεις; Ποιο είναι το κοινό καλό; Δεν μπορώ να το καταλάβω…” προσθέτει.
“Ήμασταν σε περιπολία, 10 λεπτά πριν φύγουμε από το αστυνομικό τμήμα. Φτάνοντας έξω από το ΑΤ, ήταν 21:40. 21:45 τελειώναμε. Δεν κατάλαβα από πού ήρθαν… Τρώω την πρώτη σφαίρα και πέφτω κάτω. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Προσπαθούσα να συρθώ, για να προστατεύσω το κεφάλι μου. Αυτό που έγινε σε λίγα δευτερόλεπτα, εμένα μου φάνηκε αιωνιότητα. Έβλεπα τον συνάδελφό μου ήταν όρθιος και κρατούσε την κοιλιά του, γιατί δεχόταν συνέχεια σφαίρες, έκανε την προσευχή του και έλεγε θα πεθάνουμε. Σε κάποια φάση έχασα τις αισθήσεις μου από την αιμορραγία. Μετά όλα ήταν μαύρα” ανέφερε.
“Θυμάμαι ότι μου έλεγαν, προφανώς είχε έρθει το ΕΚΑΒ για να με μεταφέρουν, μου έλεγαν “προσπάθησε να αναπνεύσεις”. Τους έλεγα δεν βλέπω, δεν σας βλέπω. Ύστερα ξύπνησα μετά από 13 ημέρες. Βλέπω τότε την κατάστασή μου, το χέρι μου παράλυτο, δεν κουνιόταν καν. Είχα δεχθεί τρεις σφαίρες. Δύο στο αριστερό χέρι που δεν μου άφησαν μόνιμο πρόβλημα και μία που μου έκανε ζημία στον δεξί ώμο. Οι γιατροί μου είπαν ότι ευτυχώς που φορούσα αλεξίσφαιρο και δεν βγήκε η σφαίρα. Θα είχα πεθάνει βασικά. Μου είπαν ότι είναι θαύμα που ζω” είπε χαρακτηριστικά.
Προσπαθώ να ζήσω, δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να με ταλαιπωρούν με αυτόν τον τρόπο
“Όταν σε πυροβολούν το κάνουν μία φορά. Πέφτεις, είτε σηκώνεσαι είτε δεν ξανασηκώνεσαι. Η Πολιτεία την περίοδο εκείνη ήταν δίπλα μου σε ότι αφορά στην περίθαλψή μου. Από εκεί και έπειτα, να το πω ανοιχτά που κατέθεσα την αγωγή και προχώρησα τη διαδικασία. Έγινε η πρώτη δίκη, μου έκαναν έφεση. Πήγαμε στο Εφετείο, δικαιώνομαι ξανά. Σε επικοινωνία με τους συνηγόρους μου είπαν τελειώνει εδώ η υπόθεση, όπως και με τους συναδέλφους μου. Και έρχονται τώρα τον Σεπτέμβριο και μου έκαναν έφεση και με πάνε στον Άρειο Πάγο με το πρόσχημα ότι το δικό μου ποσό είναι παραπάνω από αυτό των συναδέλφων. Το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να έχει πάθει μεγαλύτερη βλάβη – δεν θέλω να μειώσω το πρόβλημα κανενός ανθρώπου -, δεν μπορώ να καταλάβω το πρόβλημα, το δικαστήριο αποφάσισε το ποσό” συμπλήρωσε η κ. Ψυχογιού σχετικά με τον δικαστικό Γολγοθά που περνά για να αποζημιωθεί από την Πολιτεία.
Οι Πληρεξούσιες δικηγόροι Δήμητρα Πλαστήρα και Θεώνη Παναγιωτοπούλου σε δήλωσή τους στο Propago:
Η Σοφία Ψυχογιού την 27η Οκτωβρίου του 2009, σε ηλικία μόλις 23 χρόνων, ούσα ακόμη δόκιμη ειδική φρουρός, εν ώρα υπηρεσίας στο Α.Τ. Αγίας Παρασκευής, δέχθηκε δολοφονικά πυρά από τρομοκράτες που αν και από θαύμα δεν της στέρησαν τη ζωή, της την άλλαξαν άρδην για πάντα.
Οι τραυματισμοί εκείνης της νύχτας, πέρα από τις αφανείς βαθιές πληγές στην ψυχή της, της άφησαν ένα μη λειτουργικό δεξί χέρι, έναν πνεύμονα μόνο υγιή και μια ζωή με νοσηλείες σε θεραπευτικά ιδρύματα και χειρουργικές επεμβάσεις, μακριά από την ορμή, τη δημιουργικότητα, τις χαρές που διέπουν μία φυσιολογική νεανική ηλικία.
Όμως η Σοφία Ψυχογιού δεν είχε μόνο την ατυχία να υποστεί και να υφίσταται τα ανωτέρω, είχε και έναν άλλο Γολγοθά να αντιμετωπίσει, αυτόν της αντιδικίας της με το Ελληνικό Δημόσιο, στην προσπάθειά της να αποδοθούν ευθύνες σε όποιους οφείλονται για όσα βιώνει από εκείνο το βράδυ.
Προσέφυγε στη Δικαιοσύνη για το λόγο αυτό, καταθέτοντας αγωγή κατά του Ελληνικού Δημοσίου, ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, τον Αύγουστο του 2011, έχοντάς μας νομικούς παραστάτες. Ακολούθως της σφοδρής αντιδικίας με το Ελληνικό Δημόσιο, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δικαίωσε την εντολέα μας. Το Ελληνικό Δημόσιο όμως δε σταμάτησε εκεί, προσέβαλε την Απόφαση αυτή και η υπόθεση εκδικάστηκε εκ νέου, ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών.
Το Δικαστήριο και στο δεύτερο βαθμό δικαίωσε εκ νέου τη Σοφία Ψυχογιού. Πεπεισμένοι πια ότι η αντιδικία αυτή είχε οριστικά κλείσει κατόπιν και του γεγονότος ότι το Νομικό Συμβούλιο είχε κλείσει και την αντιδικία των συναδέλφων της εντολέως μας, επίσης θυμάτων εκείνης της νύχτας που είχαν προσφύγει και αυτοί στη Δικαιοσύνη δικαιωμένοι σε πρώτο και δεύτερο βαθμό, και ενώ αναμέναμε από τον Ιούλιο του 2021 και την τυπική περάτωση της διαδικασίας, τον Σεπτέμβριο του 2021, ενημερωνόμαστε ότι το Ελληνικό Δημόσιο θα ασκήσει και θα καταθέσει Αναίρεση, όπως και πράγματι έγινε.
Η εντολέας μας, Σοφία Ψυχογιού, μετά από 12 χρόνια αναμονής για την απόδοση της Δικαιοσύνης, ταλαιπωρείται με περαιτέρω αναμονή, έως ότου αποφανθεί και το Συμβούλιο της Επικρατείας, για να τιμωρηθεί επί της ουσίας για τη σοβαρότητα των τραυμάτων που της προκλήθηκαν, υπό τις συνθήκες που αυτά έλαβαν χώρα. Και αυτό καθώς το Ελληνικό Δημόσιο, θεωρεί ότι η χρηματική ικανοποίηση που της επιδικάστηκε δεν αντιστοιχεί σε αυτήν που συνηθίζει να καταφάσκει η νομολογία.
Λησμονώντας εντέχνως ότι τη χρηματική ικανοποίηση την καθορίζουν, μεταξύ των υπολοίπων και η υπαιτιότητα που βαρύνει τον εναγόμενο, οι συνθήκες τέλεσης της αδικοπραξίας, η σοβαρότητα των αποτελεσμάτων του ζημιογόνου γεγονότος, το νεαρό της ηλικίας του θύματος. Οι παράγοντες αυτοί διαφέρουν ανά περίπτωση και δεδομένου ότι το περιστατικό που σημάδεψε τη ζωή της εντολέως μας ήταν πρωτοφανές, δίχως προηγούμενο και δίχως επόμενο, είναι απολύτως φυσιολογικό και αναμενόμενο αντίστοιχα να μην έχει επιδικασθεί και όμοια αποζημίωση σε άλλα περιστατικά όπου έχει γίνει δεκτή αστική ευθύνη του Δημοσίου.
Η εντολέας μας Σοφία Ψυχογιού έχει το σθένος να αντιμετωπίσει και αυτή τη Δικαστική διαμάχη και εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε συνοδοιπόροι της, ωστόσο ευελπιστούμε ότι η Ελληνική Πολιτεία θα πάψει να την υποβάλλει σε περαιτέρω δοκιμασία και θα παραιτηθεί της Αιτήσεως Αναιρέσεως της, δείχνοντας την ευαισθησία που της αξίζει, έστω και με καθυστέρηση δέκα ετών.
