Ο Θεόδωρος Κατσανέβας έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 74 ετών. Ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, νοσηλευόταν διασωληνωμένος τις τελευταίες ημέρες στο Σισμανόγλειο καθώς είχε νοσήσει από κορωνοϊό. Ο εκλιπών είχε έντονη αντιδικτατορική δράση, ενώ ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ. Ακόμη υπήρξε γαμπρός του Ανδρέα Παπανδρέου καθώς είχε παντρευτεί με την κόρη του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Σοφία με την οποία απέκτησαν δύο γιους. Απέκτησε μια κόρη από τον επόμενο γάμο του.
“Θέλω να ενημερώσω τους φίλους μου ότι από την Δευτέρα 19 Απριλίου έχω διαγνωστεί με Covid-19 και παραμένω σε απομόνωση στο σπίτι με ήπια συμπτώματα. Δεν σταμάτησα να εργάζομαι αλλά με χαλαρότερους ρυθμούς. Την Τρίτη 20/4 το πρωί 11 μμ. και 6-8 μμ. τo απόγευμα όπως κάθε Τρίτη, συμμετείχα στο τακτικό σεμινάριο επαγγελματικού προσανατολισμού που έχω την ευθύνη υπό την αιγίδα του Πανεπιστημίου Πειραιώς, με εισηγητή αυτή τη φορά τον διαπρεπή καθηγητή ανθρωπίνων πόρων του Πανεπιστημίου μας και φίλο Λεωνίδα Χυτήρη. Η ατυχία είναι ότι έκανα το εμβόλιο της Pfizer την περασμένη Τετάρτη 14 Απριλίου, αλλά προφανώς μέχρι την Κυριακή 18/4 που παρουσίασα τα πρώτα συμπτώματα, με πρόλαβε ο Κορωνoίος αμέσως μετά, από άγνωστη αιτία, παρ’ όλες τις προφυλάξεις που έπαιρνα. Έτσι το εμβόλιο δεν πρόφτασε να δημιουργήσει τα απαραίτητα αντισώματα. Είμαι αισιόδοξος και αυτό συνιστώ σε όλες και όλους, με την παραίνεση να κάνουν όλοι το εμβόλιο και τα τεστ. Οι όποιες ελαχιστότατα πιθανές παρενέργειες από εμβόλια, είναι ασυγκρίτως ελάχιστες σε σχέση με τους κινδύνους της μάστιγας του Covid. Και το λέω εγώ από παράδοση αντισυστημικός, γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχουν κάποιες σκοτεινές δυνάμεις που κρύβονται πίσω από την πανδημία, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ορισμένες πολυεθνικές εταιρείες πλουτίζουν. Αυτό είναι το λιγότερο αναγκαίο κακό, σε μια εποχή που πολύ πλουτίζουν με μύριους όσους τρόπους και η χώρα μας υποφέρει από πολλές κυρίως οικονομικές πληγές. Εκεί όπως και στα εθνικά θέματα και στο μεταναστευτικό, βρίσκεται το κύριο πρόβλημά μας και εκεί πρέπει να εστιάζουμε την προσοχή και την εθνική μας εγρήγορσή. Πέρα από όλα αυτά, οφείλουμε να προσπαθούμε να χαμογελάμε στο μέλλον, με την ελπίδα ότι το χαμόγελο αυτό, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πολλές φορές, μπορεί να επιστρέψει πίσω σε εμάς” έγραφε στις 23 Απριλίου, ενώ βρισκόταν σε καραντίνα στο σπίτι του με ήπια συμπτώματα.
Το τελευταίο του άρθρο
Το τελευταίο του άρθρο στο Propago αναφερόταν στο μέλλον. Δημοσιεύθηκε στις 28 Απριλίου, ενώ νοσηλευόταν ήδη στο Σισμανόγλειο, με τίτλο “Τι μας επιφυλάσσει το μέλλον”. Στην τελευταία μας επικοινωνία, σημείωσε ότι ήθελε το επόμενο άρθρο του να είναι για την μάχη του με τον κορωνοϊό και πώς κατάφερε να βγει νικητής, αλλά ο αόρατος εχθρός δεν είχε πει την τελευταία του λέξη…
“Το μέλλον έρχεται ορμητικό με μεγάλα άλματα που δεν έχουν προηγούμενο στην παγκόσμια ιστορία. Η πανδημία αργά ή γρήγορα θα είναι μια παρένθεση στα αλματώδη βήματα στο αύριο. Η τεχνολογική επανάσταση φέρνει τεράστιες αλλαγές στις δομές της παραγωγής, στην οικονομία, στην κοινωνία και στην απασχόληση. Στα επόμενα 15-20 χρόνια στον αναπτυγμένο κόσμο, θα υπάρξουν τεράστιες αλλαγές που θα ανατρέψουν πολλά από τα σημερινά δεδομένα της οικονομίας και της εργασίας” έγραφε μεταξύ άλλων.
Η πορεία του
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε στην αντιστασιακή οργάνωση ΔΕΑ και στο ΠΑΚ Αγγλίας ενώ μετά την πτώση της Χούντας συμμετείχε στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Το 1981 συμμετείχε στη συγγραφή του κυβερνητικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ για τα κοινωνικά θέματα ενώ τον ίδιο χρόνο διορίστηκε πρόεδρος του ΟΑΕΔ, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1985, οπότε και διορίστηκε διοικητής του Ι.Κ.Α.. Το 1987 εξελέγη μέλος του εκτελεστικού γραφείου του ΠΑΣΟΚ, διατηρώντας παράλληλα την ιδιότητά του ως μέλους της κεντρικής επιτροπής του κόμματος. Από το 1989 έως το 2000 κατήλθε ως υποψήφιος βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ στην Εκλογική περιφέρεια Β΄ Αθηνών συνολικά σε 6 διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις. Εξελέγη τις τρεις πρώτες φορές (9ος τον Ιούνιο του 1989, 12ος τον Νοέμβριο του 1989 και 9ος το 1990), ενώ απέτυχε να εκλεγεί στις Εκλογές του 1993 (17η θέση και πρώτος επιλαχών). Το 1996 επανεξελέγη (5η θέση), ενώ την τελευταία φορά που κατήλθε ως υποψήφιος, το 2000, απέτυχε να εκλεγεί (19ος και ξανά πρώτος επιλαχών), όμως μερικούς μήνες αργότερα εισήλθε στο Κοινοβούλιο αντικαθιστώντας τη Μιλένα Αποστολάκη η οποία έχασε την έδρα της από το Εκλογοδικείο λόγω κωλύματος εκλογιμότητας.Το 2004 τέθηκε εκτός των υποψηφίων βουλευτών του κόμματος μαζί με άλλους οκτώ βουλευτές με αφορμή την υπογραφή συγκεκριμένης τροπολογίας σχετικά με το Πόρτο Καρράς.
“Στη διαδρομή μου για την Ιθάκη, πέρασα από ψηλά βουνά και βαθιές χαράδρες. Η τσέπη μου είναι μικρότερη απο πριν, αλλά είμαι πάμπλουτος σε εμπειρίες και καλούς φίλους. Γνώρισα και φρικτούς Ιούδες φυσικά. Ένας κήπος πέρασε δίπλα μου. Αλλά και άγρια θηρία. Ορμητικός χείμαρρος ήταν της ζωής μου το ποτάμι.Σαν ένα πολύχρωμο, απρόβλεπτο μυθιστόρημα. Παραμένω πάντα άτακτος όπως μικρός. ‘Ορθιος, ανήσυχος, μαχητικός, με το κουσούρι να δίνω περισσότερα από όσα παίρνω. Είμαι ελεύθερος γιατί μπορώ να ενεργώ και σε βάρος του εαυτού μου. Ονειρεύομαι πάντα έναν καλύτερο κόσμο με ψωμί, παιδεία, μουσική, φως, ελευθερία και μια πατρίδα που της αξίζει καλύτερη μοίρα. Παραμένω πάντα ένας αναρχοαυτόνομος ρομαντικός, πατριώτης σοσιαλιστής” έγραφε στο blog που διατηρούσε το 2014.
Στον πρώτο μήνα πορείας του site είχε αρθρογραφήσει τρεις φορές. Η ομάδα του Propago τον αποχαιρετά…
