14 Αυγούστου 2005, άλλη μια αυγουστιάτικη τραγωδία. Ξεκίνησαν όλοι για ένα ταξίδι αναψυχής… Τελικά όμως…
Είναι κάποια γεγονότα τα οποία στιγματίζουν τη ζωή μας, είναι αυτά τα γεγονότα τα οποία όσα χρόνια και αν περάσουν κάθε μέρα, κάθε στιγμή, κάθε λεπτό είναι στο προσκήνιο όσο και αν φαινομενικά πέρασαν στο παρασκήνιο.
Πόσο εύκολο είναι να ξεχάσεις το καλό ταξίδι που είπες από τις εφιαλτικές στιγμές που έζησες μετά;
To Boeing 737 της Helios Airways πτήση HCY 522 ξεκίνησε το ταξίδι του με προορισμό την Πράγα και με ενδιάμεσο σταθμό την Αθήνα. Λίγα λεπτά μετά την απογείωση του τα δεδομένα άλλαξαν, το αεροπλάνο στο οποίο επέβαιναν 121 άνθρωποι, επιβάτες και πλήρωμα, ακυβέρνητο πλέον κατέπεσε μετά από λίγες ώρες στο Μαύρο Βουνό στο Γραμματικό. Το τι επακολούθησε καλά γνωστό. Κρανίου τόπος … Ο χώρος είναι σήμερα ο ομαδικός τάφος των δικών μας ανθρώπων, των μελών της δικής μας οικογένειας, της οικογένειας των συγγενών των θυμάτων της αεροπορικής τραγωδίας της Helios.
Πόσα ερωτήματα θα μείνουν για πάντα αναπάντητα;
Και εμείς μπορεί μέσα από τη καθημερινότητα μας να παρασυρόμαστε, αλήθεια όμως τα παιδιά των θυμάτων που σήμερα είναι κάποια τα ίδια γονείς ή είναι στο σταυροδρόμι της ζωής τους, πώς μπορούν να παρασυρθούν και να ξεχάσουν και να ηρεμήσουν.
Πέρασαν ήδη 16 χρόνια, και όλες οι εικόνες που σχηματίσαμε είναι ανεξίτηλες και έντονες όπως το πρώτο λεπτό. Δεν είναι απλά εικόνες, είναι γεγονότα τα οποία όταν τα συζητάμε αρχίζουν τα αναπάντητα γιατί.
Περάσαμε μέσα από διαδικασίες, περισσότερο ή λιγότερο ψυχοφθόρες, αναγκαίες όμως. Ανατρέχοντας στο διαδίκτυο και μελετώντας περιστατικά αεροπορικών τραγωδιών όλα ή σχεδόν όλα καταλήγουν μετά από την διερεύνηση τους από τις αρμόδιες αρχές σε συστάσεις για διορθωτικές κινήσεις με σκοπό την αποφυγή παρόμοιων περιστατικών. Θεμιτό και κατανοητό απόλυτα. Αλλοίμονο αν δεν μαθαίναμε μέσα από τα λάθη μας και δεν βελτιωνόμαστε. Αυτό είναι το ένα ζητούμενο. Για τους συγγενείς των θυμάτων αλλά και της κοινής γνώμης ευρύτερα το ζητούμενο είναι αν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη. Αλήθεια τι μπορεί να σημαίνει να αποδοθεί δικαιοσύνη; Είναι κάτι που θα πρέπει να τύχει ερμηνείας ή θα έπρεπε η απάντηση να είναι δεδομένη. Όλα αυτά δεν είναι φιλοσοφικοί προβληματισμοί. Δεν είναι παραλογισμοί ανθρώπων που πόνεσαν και συνεχίζουν να πονούν.
16 χρόνια μετά και οι πληγές ανοικτές.
16 χρόνια μετά και η υπόσχεση που δώσαμε είναι όρκος τιμής!!!
Κρατάμε άσβεστη την μνήμη, αλλά ταυτόχρονα προσευχόμαστε αυτό που εμείς ζήσαμε και ζούμε να μην το ζήσει κανείς άλλος.
Αιωνία ας είναι η μνήμη σας!!!
Ο Νικόλας Γιασουμής είναι Πρώτος Λειτουργός Εκπαίδευσης – Υπουργείο Παιδείας, Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας και Εκπρόσωπος των Συγγενών των Θυμάτων της Αεροπορικής Τραγωδίας της HELIOS
