Σχεδόν μισό αιώνα μετά τον de facto διαμελισμό της Κύπρου, διαμορφώθηκε η αντίληψη ότι το Κυπριακό είναι ένα ανεπίλυτο πρόβλημα ή ότι δεν μπορεί να λυθεί με τον τρόπο που επιδιώκεται από το 1974 και μετά, δηλαδή με Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ). Μετά την τελευταία αποτυχία στο Κραν Μοντανά, η Τουρκία εμφάνισε την πρόταση των δυο ξεχωριστών κρατών .
Η σύγκλιση της Πενταμερούς άτυπης Διάσκεψης γίνεται κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες για τον Ελληνισμο και οι προβλέψεις ειναι δυσοίωνες . Σκοπος της Διάσκεψης ειναι να εξεταστεί αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για επανέναρξη της διαδικασίας των διαπραγματεύσεων , για επίλυση του Κυπριακού.
Πλαίσιο λύσης αποτελεί η «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία», όπως αυτή καθορίζεται από τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.
Τι είναι η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία;
Πρόκειται για το πλαίσιο λύσης, στο οποίο έχουν συμφωνήσει, από το 1977 με τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου Μακαρίου – Ντενκτάς, η Ελληνοκυπριακή πλευρά με την Τουρκοκυπριακή και είναι η λύση που υιοθετούν τα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Κάθε ομοσπονδία, σε όλο τον κοσμο, ετσι πρέπει και για την Κύπρο , αποτελείται από δύο τουλάχιστον περιφέρειες, από τις οποίες η κάθε μια έχει δικά της όργανα εξουσίας και δικές της συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Οι βασικές όμως αρμοδιότητες (οικονομία, εξωτερική πολιτική, άμυνα κλπ), που διασφαλίζουν την ενότητα του κράτους, ανήκουν στην κεντρική ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Εννοείται ότι όλες οι ομοσπονδίες έχουν μία κυριαρχία, μία διεθνή προσωπικότητα και μία ιθαγένεια και διασφαλίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες. Η δικοινοτικότητα, όπως καθορίζεται από τον ΟΗΕ, σημαίνει ότι και οι δύο κοινότητες θα συμμετέχουν αποτελεσματικά στα όργανα και τις αποφάσεις της κεντρικής εξουσίας. Η διζωνικότητα σημαίνει την ύπαρξη δύο ζωνών -ή περιφερειών, ή πολιτειών (ΗΠΑ), η επαρχιών (Καναδάς), ή καντονίων (Ελβετία), ή όπως άλλως ονομαστούν- καθεμία από τις οποίες θα διοικείται από την αντίστοιχη κοινότητα , για τα ζητήματα που την αφορούν στο εσωτερικό.
Τι είναι η λύση των «δυο κρατών»
Η Τουρκία το τελευταίο χρονικό διάστημα και κυρίως μετά τις τελευταίες εκλογές στα κατεχόμενα, υποστηρίζει την λύση των «δυο κρατών». Αξιώνει κυριαρχική ισότητα και ίσο διεθνές καθεστώς.
Η λύση ομως των «δυο κρατών» παραβιάζει το διεθνές δίκαιο καθώς στην Κύπρο υπάρχει μόνο ένα νόμιμο κυρίαρχο κράτος που αναγνωρίζεται από τη διεθνή κοινότητα, ενώ το κατεχόμενο της, αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία. Στην ουσία πρόκειται για την «de jure» (κατά τον Νόμο) διχοτόμηση της Κύπρου, λύση που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από Αθήνα και Λευκωσία. Η λύση αυτή έχει απορριφθεί και από την Ευρωπαϊκή Ένωση . Υπενθυμίζεται πως η Κύπρος εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως πλήρες μέλος στο σύνολό της το 2003 και με ειδικό πρωτόκολλο έχει ανασταλεί η εφαρμογή του ενωσιακού κεκτημένου στο βόρειο τμήμα της, για όσο καιρό δηλαδή η κυβέρνηση της μόνης αναγνωρισμένης Κυπριακής δημοκρατίας, δεν μπορεί να ασκήσει κυριαρχία στο κατεχόμενο τμήμα της χώρας. Στην περίπτωση που επιτευχθεί η λύση της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, θα ενταχθεί και το βόρειο τμήμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εξυπακούεται πως στην περίπτωση της λύσης των «δυο κρατών» δεν υπάρχει περίπτωση ένταξης του βόρειου τμήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Σήμερα μετά το πολιτικό και στρατιωτικό πλεονέκτημα της Τουρκίας, που απέκτησε με την προδοσία του 1974 και την κατάληψη του 37% του κυπριακού εδάφους ,προβάλλει τον εκβιασμό των δύο κρατών. Κύριος στόχος όμως είναι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ). Με τα δύο κράτη θα ελέγχει μόνο το τμήμα που θα βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Τουρκοκυπρίων. Με τη ΔΔΟ θα ελέγχει το αντίστοιχο Τουρκοκυπριακό τμήμα και δια μέσω αυτού ,στη βάση της «πολιτικής ισότητας», ολόκληρη την επικράτεια. Τα δύο κράτη για την Τουρκία είναι το εναλλακτικό σενάριο σε περίπτωση κατά την οποία δεν κατορθώσει να επιβάλει τον κύριο της στόχο που είναι η ΔΔΟ. Κυρια διάσταση του (Κυπριακού) προβλήματος έγκειται στην προσπάθεια της Τουρκίας να θέσει υπό τον γεωπολιτικό της έλεγχο ολόκληρη την Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο.
Ασφαλώς, πραγματική επιδίωξή της είναι η συνομοσπονδία, όμως σκόπιμα αναφέρεται σε δύο κράτη για να υποχωρήσει , τάχα, στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων και, τελικώς, να καταλήξει στο επιθυμητό γι’ εκείνη αποτέλεσμα. Προκρίνει μια συνομοσπονδιακή διευθέτηση, η οποία θα θέσει την Κύπρο κάτω από τον στρατηγικό της έλεγχο , με σκοπό να επιτύχει την παρουσία της στην ΕΕ, μέσω του Τουρκοκυπριακού «κρατιδίου» και να εχει ρόλο στα ενεργειακά της περιοχής . Με τη συνομοσπονδία θα πετύχει την πλήρη τουρκοποίηση των κατεχόμενων περιοχών, και μάλιστα με την υπογραφή μας, και την ίδια στιγμή θα ελέγχει την υπόλοιπη Κύπρο. Με άλλα λόγια, μ’ έναν σμπάρο δυο τρυγόνια! Αντίθετα, με τη δημιουργία δύο κρατών δεν θα εξασφαλίσει την υπογραφή μας και θα ελέγχει μόνο το ένα μέρος της νήσου, αυτό των κατεχομένων, που το επιτυγχάνει και σήμερα.
Εαν υιοθετηθεί η κυριαρχική ισότητα μεταξύ των δυο κοινοτήτων-κρατών όπως επιδιώκει ο Ερντογάν, η λύση που επιχειρείται για Δικοινοτική -Διζωνική Ομοσπονδία, θα μετατραπεί στην πράξη σε συνομοσπονδία, διακαής πόθος των Τούρκων
Η Ελλάδα ως εγγυήτρια δύναμη σύμφωνα με τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου είναι αδιανόητο να κινείται στη βάση του δόγματος «Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται». Αυτό δεν είναι Εθνική Πολιτική. Ναι η Κύπρος είναι ανεξάρτητο κράτος αλλά η Ελλάδα είναι το εθνικό κέντρο του απανταχού Ελληνισμού.
Η Ελληνική πλευρά δεν έχει κανένα λόγο να νομιμοποιήσει, τα παράνομα τετελεσμένα γεγονότα, να καταργήσει την Κυπριακή Δημοκρατία και ν’ αποδεχθεί τη θέση για μια διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα ή κάποια παραλλαγή της και να καταστήσει την Τουρκία πλήρως και αμετάκλητα επικυρίαρχο όλης της Κύπρου. Η εξίσωση της μειοψηφίας με την πλειοψηφία καταλύει κάθε έννοια δημοκρατικής αρχής και λαϊκής κυριαρχίας και είναι μηχανισμός, με τον οποίο η Άγκυρα θα επιβάλει τον έλεγχό της πάνω σε ολόκληρη την Κύπρο και θα καταστρέψει, σε προοπτική, τον Κυπριακό Ελληνισμό.
Η λύση θα πρέπει να περιλαμβάνει τα βασικά στοιχεία της αποκατάστασης της εδαφικής και πολιτικης ενότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, της απεξάρτησης από τρίτους και εγγυήσεων, του κράτους με δημοκρατικές λειτουργίες και της ισότητας πολιτών και βέβαια της αποχώρησης των κατοχικών στρατευμάτων .
Αυτό που χρειάζεται σήμερα η Κύπρος ειναι μια άλλη πολιτική και στρατηγική, με ασυμβίβαστο αγώνα κατά της Τουρκικής κατοχής, με αξιοποίηση των νέων στρατηγικών δεδομένων και των περιφερειακών στρατηγικών συμμαχιών της Κύπρου και της Ελλάδος.
Στο πλαίσιο αυτό, επιβάλλεται άμεσα η επενεργοποίηση του Ενιαίου Αμυντικού χώρου μεταξύ Ελλάδος και Κύπρου, η προώθηση της αμυντικής θωρακίσεως της Κύπρου και η περαιτέρω σύσφιγξη και εξειδίκευση των αμυντικών σχέσεων με τους περιεφειακούς στρατηγικούς συμμάχους της Ελλάδος και της Κύπρου.
Η Κύπρος δεν είναι ο οποιοσδήποτε χώρος. Είναι ένα νησί με τεράστια στρατηγική και γεωπολιτική σημασία, ένα πολύτιμο τμήμα και μια έπαλξη του Ελληνισμού στην Ανατολική Μεσόγειο και μια χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Ελπίζουμε πάλι ο Κυπριακός Ελληνισμός να γίνει πρωταγωνιστής και να αποκρούσει απαράδεκτες λύσεις, όπως έπραξε το 2004 με το Σχέδιο Ανάν.
Ο Κωνσταντίνος Ζιαζιάς είναι επίτιμος αρχηγός του ΓΕΣ
