Οι σκέψεις που διατυπώνονται έχουν πηγή την αγωνία για την τύχη και την πορεία του ελληνικού έθνους. Το ερώτημα που απασχολεί αφορά στο πως μπορεί το έθνος μας να συνεχίσει την πολυαίωνη διαδρομή του στο ιστορικό γίγνεσθαι. Το ερώτημα αυτό συνδέεται αρρήκτως με την διαδικασία των εκλογών. Ο πολίτης καλείται να επιλέξει τον πολιτικό σχηματισμό, στον οποίο θα αναθέσει την διοίκηση, το πολιτικό πρόγραμμα που θα εφαρμοστεί και τα πρόσωπα που θα αποτελέσουν την εθνική αντιπροσωπεία.
Ποιον σκοπό επιθυμούμε να υπηρετήσει το ελληνικό έθνος; Ποια είναι η σχέση της ελληνικής πραγματικότητας και της ιδέας της Ελλάδος; Ποια είναι η σχέση μεταξύ της ιδέας της Ελλάδος και της ιδέας της συνύπαρξης και συνεργασίας των εθνών εντός των διεθνών οργανισμών;
Η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία συνιστά μονόδρομο για όποιον ενδιαφέρεται να συγκαθορίσει την πορεία του ελληνικού έθνους, για όποιον πονά για την πνευματική, ηθική και πολιτική κρίση της εποχής μας. Ο σύγχρονος άνθρωπος δύσκολα μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτό το υψηλό καθήκον λόγω του συνωστισμού των καθηκόντων. Βολική φαντάζει η νωθρή αντιμετώπιση της αποχής. Δυσχερής, σχεδόν ανυπόφορη η επίγνωση της ευθύνης για την απόφαση που θα καθορίσει το παρόν και το μέλλον.
Αναζητά κανείς το έλλογο μέτρο, αποζητά την «Αριάδνη» που θα του το παραδώσει. Αν δεν υψωθεί, δεν απομακρυνθεί από τον στρόβιλο των ρευμάτων και των ροπών ματαιοπονεί. Οι ροπές γυρεύουν βίαια σαλπίσματα, αγοραία συνθήματα. Ας μην λησμονούμε ότι στο πρόσφατο παρελθόν τέτοια συνθήματα κυοφόρησαν πολιτικούς σχηματισμούς, μερικοί εκ των οποίων (συν)κυβέρνησαν την χώρα.
Ο μετρημένος λόγος δεν διεγείρει. Ο μετρημένος λόγος δεν μεταχειρίζεται τις λέξεις, δεν τις κακοποιεί. Τις αξιοποιεί. Απευθύνεται στην ιδέα που πρέπει να υπηρετηθεί, όχι στην συγκυρία της στιγμής. Τώρα που η βία των συνθημάτων κόπασε, ωφέλιμος φαντάζει ο αναστοχασμός του όρου ελευθερία της επιλογής, της ψήφου απαλλαγμένης από στεγανά και δογματισμούς, από εξαρτήσεις και δουλικές συνήθειες. Ελευθερία διαμόρφωσης προσωπικής αντίληψης πραγμάτων, προγραμμάτων, θέσεων και κομματικών επιδιώξεων. Ελευθερία που καθορίζει τον άνθρωπο και τον καθιστά πολίτη, πνεύμα και όχι ετεροκίνητη μάζα της ύλης. Ελευθερία που δεν ανέχεται την επιβεβλημένη «ορθοδοξία της μόδας». Ελευθερία που ξεδιψά στην πηγή της απελευθέρωσης από τα δεσμά της πνευματικής και οικονομικής εκμετάλλευσης. Ελευθερία που απομακρύνει από τον βούρκο της υλιστικής νοοτροπίας στην αφιλοσόφητη εποχή της «μηχανής αναζήτησης».
Ιδεολογικό υπόβαθρο του μέλλοντος οφείλει να είναι το μέτρο της κλασικής ελληνικής αρχαιότητας, το ιδανικό της πολιτείας που περιγράφεται στον Επιτάφιο του Περικλή. Οι ακατάλυτες, αιώνιες αυτές ιδέες αντιμετωπίζονται μυωπικά από ορισμένους. Κι όμως καθορίζουν την σχέση ατόμου – πολιτείας και την σχέση της τάξης και της ελευθερίας εντός του κοινωνικού συνόλου. Αυτές οι άφθαρτες από τον χρόνο αρχές πρέπει να αναζητηθούν στα κομματικά προγράμματα.
Οφείλουμε να επιλέξουμε κομματικό πρόγραμμα που δεν επιτρέπει στο άτομο να αποκτά ελευθερίες σε βάρος της πολιτείας. Φυσικά δεν θα επιτρέπει στην πολιτεία να περιορίζει την δημιουργική ελευθερία του ατόμου. Πρόγραμμα που δεν καθιστά την τάξη όργανο υποδούλωσης της δημιουργικής ελευθερίας του ατόμου, ούτε και την ελευθερία όργανο διάλυσης της τάξης και της λειτουργίας της πολιτείας. Κομματικά προγράμματα που θα επιδεικνύουν σεβασμό στις υπερπολιτειακές οργανώσεις έως του σημείου της εν μέρει κοινής οικονομικής πολιτικής. Κομματικά προγράμματα που θα διεκδικούν και θα επιτυγχάνουν την ισότιμη συμμετοχή στην άσκηση της υπερπολιτειακής εξουσίας. Η αξιολογική διαφοροποίηση των εθνών ως ψηφίδων του παγκόσμιου γίγνεσθαι προάγει τον άνθρωπο. Προγράμματα που περιφρουρούν την πνευματική και ηθική αυτονομία του ανθρώπου που ταλαντώνεται στην δίνη των υλιστικών επιδόσεων, ώστε να μην καθίσταται η ψυχή του ατόμου αβαθής.
Η φλύαρη, άνευ αξιολογικών κριτηρίων παροχολογία οφείλει να εξοβελίζεται, να απορρίπτεται. Το πρόσφατο παρελθόν διδάσκει ότι δεν οδηγεί παρά μόνον σε αδιέξοδα.
Το τέλος κάθε κοινοβουλευτικής περιόδου σημαίνει την απαρχή της επομένης. Δίδει το έναυσμα για την ανασκόπηση πράξεων και παραλείψεων. Η ανασκόπηση οφείλει να είναι προσωπική και εθνική. Στην καμπή του χρόνου θα χαραχθεί ο δρόμος του μέλλοντος. Η ψήφος μας σηματοδοτεί την συγκρότηση της εθνικής αντιπροσωπείας. Οφείλουμε να επιλέξουμε και πρόσωπα που πιστεύουμε ότι θα ανταποκριθούν με ευσυνειδησία στην εθνική αποστολή που είναι συνάμα και παγκόσμια. Πρόσωπα δοκιμασμένα στον στίβο του επαγγέλματος. Πρόσωπα που γνωρίζουν πότε υποβάλουμε φορολογική δήλωση… Πρόσωπα που εννοούν αυτά που διατυπώνουν και δεν αποκρύπτουν αυτά που προτίθενται να πράξουν… Ανθρώπους επιτυχημένους στην άσκηση πολιτικής και ανθρώπους νέους, άφθαρτους, με διάθεση για προσφορά.
